Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w Wydziale I Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący ; SSR Mariusz Kubiczek

Protokolant; st. sekr. sądowy Karolina Bieniek

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2018 roku w Tomaszowie Maz.

na rozprawie

sprawy z powództwa- K. K.

przeciwko- Powiat (...) – Zarząd Dróg Powiatowych w T.,

przy udziale - interwenienta ubocznego po stronie pozwanej – Towarzystwo (...) w W.

o zadośćuczynienie i odszkodowanie

orzeka;

1/ zasądza od pozwanego Powiatu (...) – Zarząd Dróg Powiatowych w T. na rzecz powódki K. K.;

- kwotę 10.000,00 zł (dziesięć tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 7 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty,

- kwotę 325,84 zł (trzysta dwadzieścia pięć i 84/100 złotych) tytułem odszkodowania z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 7 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 3.617,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

2/ oddala powództwo w zakresie żądania odsetek za okres poprzedzający datę 7 sierpnia 2017 roku,

3/ nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa /Sądu Rejonowego/ od pozwanego Powiatu (...) tytułem zwrotu kosztów sądowych kwotę 517,00 zł (pięćset siedemnaście złotych) w postaci nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu, kwotę 358,00 zł (trzysta pięćdziesiąt osiem złotych) w postaci wydatków poniesionych w sprawie.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 19 lutego 2018 roku powódka K. K., zastąpiona przez radcę prawnego, domagała się zasądzenia od pozwanego Powiatu (...) Zarządu Dróg Powiatowych w T.; kwoty 10.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lutego 2016 roku do dnia zapłaty; kwoty 325,84 złotych tytułem odszkodowania /poniesione koszty leczenia/ wraz z ustawowymi odsetkami od dnia od dnia 11 lutego 2016 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu /k- 3/.

Pozwany – Powiat (...) Zarząd Dróg Powiatowych w T. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu. Wniósł również o zawiadomienie Towarzystwa (...) w W. o toczącym się postępowaniu w celu wstąpienia dom procesu po stronie pozwanej w charakterze interwenienta ubocznego /k- 88 i następne – odpowiedź na pozew/.

W uzasadnieniu swojego stanowiska podał, iż kwestionuje żądanie pozwu co do zasady jak i co do wysokości. O zdarzeniu z dnia 22 października 2015 roku został skutecznie poinformowany w dniu 7 sierpnia 2017 roku. Wniósł o zawiadomienie o toczącym się postępowaniu ubezpieczyciela – Towarzystwo (...) z siedzibą w W.. /k- 88, k-88 odwrót, k-89/.

Interwenient uboczny po stronie pozwanej - Towarzystwo (...) z siedzibą w W., zastąpiony przez radcę prawnego wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów procesu /k-102 i następne – interwencja uboczna/.

Podał, iż w ramach ubezpieczenia zawartego przez Powiat (...), pozwany udzielił ochrony ubezpieczeniowej obejmującej swym zakresem odpowiedzialność cywilną za szkody w związku z wykonywaniem zarządu drogami, z okresem ubezpieczenia obejmującym miesiąc październik 2015 roku. chodnik nie jest uszkodzony na całej szerokości- uszkodzoną część chodnika można obejść bezpiecznie z każdej strony. Powódka mogła z daleka dostrzec przeszkodę, zwłaszcza, że znajduje się ona za przejściem dla pieszych, na którym powódka powinna zachować podwyższoną ostrożność i obserwować drogę /k- 103/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powódka K. K. w dniu 22 października 2015 roku około godziny 15,oo -16,oo szła w towarzystwie swojej sąsiadki G. R. od L.. Było pogodnie i w miarę widno. Szły obok siebie ulicą (...). K. K. szła w obuwiu na płaskim obcasie, nie korzystała z telefonu komórkowego. Przy skrzyżowaniu z ulicą (...) / na wysokości Szkoły Podstawowej nr (...)/ przeszły przez przejście dla pieszych na drugą stronę ulicy (...) i po przejściu kilkunastu metrów powódka potknęła się na nierówności chodnika i przewróciła – upadając na prawy bok i na wprost. K. K. poczuła silny ból w prawej nodze / w prawej stopie/, usiłowała samodzielnie wstać ale okazało się to niemożliwe. Pomogła jej sąsiadka i następnie opierając się o jej ramię powolnym krokiem, z przerwami wróciły do mieszkania powódki.

Powódka zrobiła sobie okład na bazie octu. Stopa była spuchnięta i obolała. Mąż powódki zawiózł ją do szpitala, gdzie zdiagnozowano pęknięcie w trzech miejscach i założono gips. Nogą była unieruchomiona w opatrunku gipsowym przez trzy miesiące. Po tym okresie powódka chodziła na zabiegi fizjoterapeutyczne. Powódka wydatkowała łącznie kwotę 325,84 złotych na zakup leków i maści.

/dowód; fotografie chodnika oraz odcinka przebytego przez powódkę k-23 do k-46, dokumentacja medyczna k-58 do k-68, faktury k-69 do k-76, zeznania świadka G. R. k-98, przesłuchanie powódki k-170 odwrót (00;11;34 do 00;15;50), k-97 odwrót./.

Droga – ulica (...) znajduje się w dyspozycji Powiatu (...), a zarząd nad nią sprawuje Zarząd Dróg Powiatowych w T. firma prawnicza reprezentująca powódkę wystąpiła z żądaniem zapłaty zadośćuczynienia i odszkodowania w piśmie z dnia 3 sierpnia 2017 roku, które pozwany otrzymał w dniu 7 sierpnia 2017 roku.

/okoliczność bezsporna – okoliczności przyznane k- 90,protokół z wywiadu z poszkodowanym k-20 do k-22,korespondencja k-47 do k-53/

W dniu 22 października 2015 roku powódka K. K. w wyniku upadku na chodniku doznała urazu złamania bliższej nasady /podstawy/ V kości prawej stopy.

Zdaniem biegłego ortopedy u powódki nastąpił długotrwały /z poprawą/ uszczerbek na zdrowiu w związku z upadkiem z dnia 22 października 2015 roku.

Powódka nosiła opatrunek gipsowy przez 6 tygodni i potrzebowała pomocy innych osób przez 2 godziny na dobę, przez półtora miesiąca. Po tym okresie przez jeden miesiąc potrzebowała pomocy średnio przez jedną godzinę dziennie.

Stopień cierpień fizycznych powódki był średni przez półtora miesiąca /kiedy kończyna była unieruchomiona w opatrunku gipsowym/. Po tym czasie przez jeden miesiąc cierpienia były umiarkowane.

Rokowania na przyszłość są dość dobre gdy chodzi o aktywność fizyczną powódki.

Biegły określił stopień uszczerbku na zdrowiu powódki, doznanego na skutek upadku z dnia 7 kwietnia 2015 roku na 5 % ( poz. 167a) w oparciu o załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. ( Dz. U. nr 234, poz. 1974) w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania.

/dowód: opinia biegłego ortopedy R. E. k-107 do k-107 odwrót/.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługuje na uwzględnienie, zarówno w części dotyczącej żądania zadośćuczynienia, jak i żądania odszkodowania .

Podstawę odpowiedzialności strony pozwanej, jako zarządcy drogi, w pasie której znajduje ciąg chodników dla pieszych, stanowić będzie przepis art. 415 k.c. stanowiący, że kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Wina zarządzającego /tu drogą/ przyjmuje postać winy nieumyślnej w postaci niedbalstwa, polegającego na braku dbałości o stan nawierzchni ciągów pieszych, w szczególności chodników. Stan nawierzchni chodnika przedstawiony został na fotografiach /k-23 i następne/.

/1/Zadośćuczynienie .

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty (….). Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać (…) / art. 444 § 1 i 2 k.c./. W wypadkach przewidzianych w artykule 444 k.c. sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumą tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę / art. 445 § 1 k.c./.

Ustalenia faktyczne oparto na osobowych i na bezosobowych źródłach dowodowych, mianowicie na dokumentach w postaci historii choroby, dokumentacji lekarskiej. Przy ocenie rozmiaru i stopnia doznanych przez powódkę cierpień fizycznych i rozstroju zdrowia Sąd posiłkował się dowodem z opinii biegłego ortopedy, lekarza (...)./ k-107 do k- 107 odwrót/.

Osobowe źródła dowodowe, to zeznania świadka G. R. /k- 98/. Świadek jest sąsiadką powódki i całkiem nieprzypadkowo znalazł się w miejscu przedmiotowego zdarzenia. Sąd w pełni przyznał wiarygodność zeznaniom tegoż świadka, gdyż są spójne i logiczne, a przede wszystkim spontaniczne. Przedstawione przez świadka okoliczności zdarzenia, w szczególności powstałe skutki znajdują odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym – w szczególności w dokumentacji lekarskiej /k- 58 do k- 68/.

Zebrany materiał dowodowy nie budzi wątpliwości, co do rodzaju uszkodzenia ciała u powódki pozostającego w bezpośrednim związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 22 października 2015r. Opinia biegłego jako wiarygodna, obiektywna, rzeczowa i zrozumiała- została przez Sąd przyjęta, stanowiąc podstawę rozstrzygnięcia.

Podstawą żądania zadośćuczynienia mogą być cierpienia fizyczne i psychiczne występujące oddzielnie lub łącznie. Przyznanie zadośćuczynienia zależy od uznania sądu. Nie oznacza to jednak dowolności. Sąd powinien umotywować zarówno przyznanie, jak i odmowę zadośćuczynienia. Roszczenie jest zasadne także wówczas, gdy zdarzenie pogłębiło istniejący rozstrój zdrowia albo zaostrzyło cierpienia fizyczne doznawane przez poszkodowanego ( OSNC 1967r, poz.112 ).

Określając wysokość zadośćuczynienia, sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych ( pobyt w szpitalu, bolesność zabiegów, dokonywane operacje, leczenie sanatoryjne itp.), trwałość skutków czynu niedozwolonego ( kalectwo, oszpecenie, bezradność życiową, poczucie nieprzydatności), prognozy na przyszłość ( polepszenie lub pogorszenie stanu zdrowia), wiek poszkodowanego, niemożność wykonywania ulubionego zawodu, pracy twórczej itp. Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, nie może więc być symboliczne ani też nadmierne w stosunku do doznanej krzywdy. Wysokość zadośćuczynienia musi być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie społeczeństwa.

/ porusza Kodeks Cywilny z Komentarzem, tom I. pod red. Jana Winiarza, Wyd. Prawnicze , W-wa , 1989r, str. 447 do 448/.

Mając na uwadze powyższe wskazówki oraz podany wcześniej stan faktyczny Sąd doszedł do przekonania, że zadośćuczynienie w żądanej wysokości 10.000,00 złotych nie jest ani nadmierne, ani wygórowane. Orzekając o zadośćuczynieniu Sąd wziął również pod rozwagę zakres cierpień fizycznych powódki, który biegły ortopeda określili na poziomie stopnia średniego a następnie umiarkowanego.

Biegły określił stopień uszczerbku na zdrowiu powódki, doznanego na skutek upadku z dnia 22 października 2015r. na poziomie 5% , posiłkując się załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. ( Dz. U. nr 234, poz. 1974) w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania. A zatem, porównując wysokość żądanego zadośćuczynienia oraz procentowy poziom uszczerbku, którym sądy posiłkują się przy rozstrzyganiu tego rodzaju roszczeń – przyznane /zgodnie z żądaniem/ zadośćuczynienie nie jest w ogóle wygórowane.

Na wniosek strony pozwanej sprawdzono historię choroby powódki za okres znacznie poprzedzający przedmiotowe zdarzenie /k-129 do k-135/. Nadesłana dokumentacja medyczna /k-145, k-157 – koperty/ nie wskazuje na związek skutkowo- przyczynowy przedmiotowego zdarzenia z dnia 22 października 2015 roku ze zdarzeniami wcześniejszymi, jak uraz lewego kolana.

/2/ Odszkodowanie

Kompensacyjna funkcja odpowiedzialności odszkodowawczej wymaga ustalenia odszkodowania w takiej wysokości, aby cały uszczerbek został wyrównany oraz aby poszkodowany nie został wzbogacony.

Stan faktyczny opiera się na dowodzie z przesłuchania powódki /k-170 odwrót w związku z k-97 odwrót/ oraz na dowodzie z dokumentów w postaci złożonych faktur /k- 69 do k-76/.

Dokonując oceny zebranego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że dowody przedstawione przez powódkę nie budzą wątpliwości co do ich wiarygodności, stanowią spójną i logiczną całość, a nadto ich wiarygodność została potwierdzona poprzez pryzmat innych dowodów.

Żądanie powódki w tym zakresie zasługuje na uwzględnienie w całości, gdyż wyliczona żądana kwota znajduje pokrycie w wystawionych rachunkach.

Mając na uwadze przepis art. 361 § 2 k.c. oraz ogólną dyrektywę w myśl, której naprawienie szkody przysługujące za okres sprzed wytoczenia powództwa powinno nastąpić w formie jednorazowego odszkodowania, Sąd orzekł o należnym odszkodowaniu z tytułu poniesionych kosztów na zakup leków.

Odsetki od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia oraz odszkodowania przyjęto zgodnie z dokumentem /k-90/, od daty wpływu pisma z żądaniem do ozwanego, tj. od dnia 7 sierpnia 2017 roku. Żądanie zasądzenia odsetek za okres wcześniejszy zostało oddalone.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. przyjmując zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie przepisu art.113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz. U. nr 167, poz. 1389 z późniejszymi zmianami/ w związku z art. 98 § 1 k.p.c. Na koszty te składają się opłata sądowa 517,00 złotych/ od uiszczenia której powódka została zwolniona, wydatki 358,00 złotych związane z wydaniem opinii przez biegłego, a wyłożone tymczasowo z funduszu Skarbu Państwa.