Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w Wydziale I Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący ; SSR Mariusz Kubiczek

Protokolant; st. sekr. sądowy Karolina Bieniek

po rozpoznaniu w dniu 15 października 2018 roku w Tomaszowie Maz.

na rozprawie

sprawy z powództwa- I. M., M. M. (1) małoletnich reprezentowanych przez przedstawicieli ustawowych M. M. (2) i T. M.

przeciwko- Towarzystwu (...) z siedzibą w W.,

przy udziale --------------------------------

o zadośćuczynienie i odszkodowanie

orzeka;

I. zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W.:

1/ na rzecz powoda M. M. (1) kwotę 16.000,00 zł (szesnaście tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 735,64 zł (siedemset trzydzieści pięć i 64/100 złotych) tytułem odszkodowania z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 5 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty,

2/ oddala powództwo w pozostałej części,

3/ znosi wzajemnie koszty postępowania między stronami,

II. zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W.:

1/ na rzecz powoda I. M. kwotę 7.400,00 zł (siedem tysięcy czterysta złotych) tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 871,22 zł (osiemset siedemdziesiąt jeden i 22/100 złotych) tytułem odszkodowania z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty,

2/ oddala powództwo w pozostałej części,

3/ znosi wzajemnie koszty postępowania między stronami,

III. odstępuje od obciążenia stron zwrotem kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa /Sądu Rejonowego/.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 7 marca 2018r. powodowie; I. M. oraz M. M. (1) - małoletni reprezentowani przez przedstawicieli ustawowych M. M. (2) i T. M., zastąpionych przez adwokata, domagali się zasądzenia od Towarzystwa (...) z siedzibą w W.;

- na rzecz M. M. (1) kwoty 40.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia, kwoty 1.030,44 złotych tytułem odszkodowania - wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

- na rzecz I. M. kwoty 25.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia, kwoty 1.350,28 złotych tytułem odszkodowania - wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Wnieśli również o zasądzenia od pozwanego zwrotu kosztów procesu (k- 3 do k-4).

Pozwany- Towarzystwo (...) w W., zastąpiony przez radcę prawnego, początkowo wniósł o odrzucenie pozwu wobec nie zgłoszenia żądania bezpośrednio do ubezpieczyciela, a następnie wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie zwrotu kosztów procesu /k- 71 odpowiedź na pozew/.

W toku postępowania pozwany wypłacił na rzecz powodów; I. M. zadośćuczynienie w kwotach 5.000,00 złotych i 8.600,00 złotych oraz odszkodowanie w kwotach 150,0 złotych i 179,06 złotych; M. M. (1) zadośćuczynienie w kwotach 7.000,00 złotych i 7.000,00 złotych oraz odszkodowanie w kwotach 280,00 złotych i 14,80 złotych /k-87, k-138, k-139 pisma procesowe/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 19 grudnia 2016 roku, około godziny 7,2o w T. na ulicy (...) kierując samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że jadąc ulicą (...) w kierunku ulicy (...) nie zachował szczególnej ostrożności i w sposób niedostateczny obserwował drogę przed pojazdem, zbliżając się do rejonu oznakowanego przejścia dla pieszych doprowadził do potrącenia M. M. (1) lat 12, który doznał obrażeń ciała w postaci złamania prawego ramienia i lewego podudzia /które naruszają prawidłowe czynności narządów ruchu powyżej dni siedmiu/ i I. M. lat 9, który doznał obrażeń ciała w postaci złamania szyjki chirurgicznej kości ramiennej prawej /które naruszają prawidłowe czynności narządów ruchu powyżej dni siedmiu/.

Sprawca skazany został prawomocnym wyrokiem z dnia 21 listopada 2017 roku przez Sąd Rejonowy w Tomaszowie Maz. za przestępstwo określone w art. 177 § 1 k.k. Zasądził również od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych kwoty po 1.500,00 złotych tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznane krzywdy.

Pojazd kierowany przez sprawcę zdarzenia posiadał obowiązkowe ubezpieczenie komunikacyjne w Towarzystwie (...) w W.. Na miejscu zdarzenia była policja oraz karetka pogotowia ratunkowego, która odwiozła małoletnich powodów do szpitala.

/dowód: akta sprawy karnej II K 165)17 – wyrok, co do ubezpieczyciela sprawcy okoliczność bezsporna k-71 odwrót/.

Powód M. M. (1) przewieziony został do Kliniki (...) w Ł., gdzie był hospitalizowany do dnia 22 grudnia 2016 roku, z rozpoznaniem – urazu uogólnionego, złamania wyrostka kruczego, barkowego łopatki i trzonu łopatki prawej oraz złamania gałęzi dolnej kości łonowej prawej.

Urazy kończyny górnej leczone były nieoperacyjnie z unieruchomieniem w C. barkowej typu D.. Wypisany w dniu 22 grudnia 2016 roku do domu w stanie ogólnym i miejscowym dobrym, bez dolegliwości /jak podano w wypisie/ do dalszego leczenia w poradni chirurgicznej z zaleceniem leżenia. Kontrola po 3. Tygodniach oraz zwolnienie z zajęć wychowania fizycznego do dnia 24 marca 2017 roku, a z zajęć szkolnych do dnia 13 stycznia 2017 roku.

W opisie RTG podano złamanie wyniosłości międzykłykciowej kości piszczelowej, jednak w wypisie końcowym nie stwierdzono złamania w/w okolicy. Badanie TK ujawniło złamanie wyrostka kruczego, barkowego łopatki i trzonu łopatki bez istotnego przemieszczenia, złamanie kości łonowej z przemieszczeniem dystalnym 3 mm, bez zmian w obrębie kręgosłupa. Szpitalnie leczony był zachowawczo, przeprowadzono badanie diagnostyczne, obserwacja kliniczna i leki przeciw bólowe /P./. W obserwacji z dnia 15 lutego 2017 roku (Poradni chirurgicznej dla dzieci Szpitala Wojewódzkiego w P.) podano; ruchomość pełna i zakończono leczenie.

Biegły ortopeda traumatolog stwierdził, że w wyniku przedmiotowego wypadku z dnia 19 grudnia 2016 roku powód M. M. (1) doznał urazu uogólnionego, złamania wyrostka kruczego, barkowego łopatki i trzonu łopatki prawej oraz złamania gałęzi dolnej kości łonowej prawej. U powoda wystąpił długotrwały uszczerbek na zdrowiu w związku z wypadkiem z dnia 19 grudnia 2016 roku, pomimo zakończonego leczenia w miesiącu lutym 2017 roku. Obecny stan przedmiotowy jako trwały uległ liniowej poprawie na tyle, że nie ma istotnych ograniczeń ruchowych i odchyleń statycznych w obrębie miednicy i barku prawego.

Rozmiar cierpień doznanych przez M. M. (1) przez 3 tygodnie, tj. do czasu zapoczątkowanego zrostu złamania odłamów łopatki i kości łonowej /kiedy powód nosił ortezę / był duży. Przez kolejny miesiąc był umiarkowany.

Przez okres jednego miesiąca powód wymagał opieki średnio 4 godziny na dobę. Przez kolejny jeden miesiąc wymagał zwiększonej opieki średnio dwie godziny na dobę średnio 2 godziny na dobę.

Poniesione koszty i wydatki przez rodziców powoda na jego leczenie według złożonych faktur pozostawił biegły do uznania sądu.

Rokowania na przyszłość są stabilne i pomyślne ze wskazaniem na uzyskany zrost kostny bez zaburzeń w ukrwieniu i unerwieniu obwodowym reki prawej oraz bez istotnych trwałych ubytków czynnościowych ze strony miednicy. Obecna wydolność statyczno- dynamiczna narządu ruchu jest dobra. Powrót sprawności barku prawego i lokomocji jest liniowy, pełen powrót do sprawności /jak przed wypadkiem/ zdaje się możliwy.

Biegły określił stopień uszczerbku na zdrowiu M. M. (1), doznanego na skutek wypadku z dnia 19 grudnia 2016 roku na 5 % ( poz. 104) oraz 5% (poz. 96a), razem 10 % w oparciu o załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. ( Dz. U. nr 234, poz. 1974) w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania.

Powód I. M. przyjęty został do Kliniki (...) w Ł. z rozpoznaniem złamania szyjki kości ramiennej prawej. W dniu 19 grudnia 2016 roku poddany został leczeniu operacyjnemu – zabiegowi zamkniętego nastawienia ze stabilizacją prętami śródszpikowymi (ChM). W epikryzie wypisowej podano, iż przebieg pooperacyjny był niepowikłany, rana pooperacyjna goi się prawidłowo. RTG kontrolne ujawniło prawidłowe ustawienie odłamów, w stanie ogólnym i miejscowym wypisany został do domu w dniu 22 grudnia 2016 roku, z zaleceniem utrzymania unieruchomienia w C. przez 6 tygodni. Powód ponownie został przyjęty do Kliniki w Ł. w dniu 5 czerwca 2017 roku, gdzie usunięto zespolenie. Wypisany do domu w dniu 6 czerwca 2017 roku z raną gojącą się prawidłowo w stanie ogólnym i miejscowym dobrym do dalszego leczenia w poradni ortopedycznej. W Klinice w Ł. przyjęty został jeszcze w dniu 4 września 2017 roku z rozpoznaniem; wygojone złamanie szyjki kości ramiennej prawej. W dniu 6 września 2017 roku wypisany do domu. Podczas pobytu w Klinice w dniu 5 września 20117 roku wykonano dalszy zabieg usunięcia zespolenia. W zaleceniach podano – dalsze leczenie w poradni ortopedycznej; kontrola gojenia rany za 2-3 dni, usunięcie szwów po 10. dobie. Powód leczył się w (...) Centrum Medycznym (...) dla Dzieci w Ł..

Biegły ortopeda traumatolog stwierdził, że w wyniku przedmiotowego wypadku z dnia 19 grudnia 2016 roku powód I. M. doznał złamania szyjki kości ramiennej prawej (w RTG skrócenie do 1,5 cm). U powoda nastąpił długotrwały uszczerbek na zdrowiu w związku z wypadkiem z dnia 19 grudnia 2016 roku.

Obecny stan przedmiotowy jako trwały uległ liniowej poprawie na tyle, że nie ma istotnych ograniczeń ruchowych i odchyleń statycznych. Wydolność narządu ruchu jest obecnie dobra. Blizna długości około 3 cm nie powoduje istotnego naruszenia sprawności.

Rozmiar cierpień doznanych przez I. M. przez półtora miesiąca, tj. do czasu zapoczątkowanego zrostu złamania kości ramiennej prawej /i kiedy nosił O./ był duży. Przez kolejny okres półtora miesiąca był umiarkowany. Po usunięciu metalu cierpienia fizyczne były umiarkowane przez okres do jednego miesiąca.

Przez okres półtora miesiąca powód wymagał opieki średnio 4 godziny na dobę. Przez kolejne półtora miesiąca wymagał zwiększonej opieki średnio dwie godziny na dobę średnio 2 godziny na dobę.

Poniesione koszty i wydatki przez rodziców powoda na jego leczenie według złożonych faktur pozostawił biegły do uznania sądu.

Rokowania na przyszłość są stabilne i pomyślne ze wskazaniem na uzyskany zrost kostny bez zaburzeń w ukrwieniu i unerwieniu obwodowym reki prawej oraz bez istotnych trwałych ubytków czynnościowych. Obecna wydolność statyczno- dynamiczna narządu ruchu jest dobra. Powrót sprawności ręki prawej jest liniowy, pełen powrót do sprawności /jak przed wypadkiem/ zdaje się możliwy.

Biegły określił stopień uszczerbku na zdrowiu I. M., doznanego na skutek wypadku z dnia 19 grudnia 2016 roku na 7 % ( poz. 104) w oparciu o załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. ( Dz. U. nr 234, poz. 1974) w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania.

/dowód: opinia biegłego R. E. k-96 do k-97 odwrót, opinia uzupełniająca k-134, dokumentacja lekarska –k-23 do k- 45/.

Rodzice powodów ponieśli wydatki związane z leczeniem powodów oraz w związku ze zniszczeniem ich odzieży na skutek zdarzenia z dnia 19 grudnia 2016 roku. W przypadku powoda M. M. (1) jest to kwota 1.030,44 złotych, na która składają się przejazdy do placówek medycznych /do Ł. do (...), do P. do Poradni chirurgicznej, do L. na terapię powypadkową/w kwocie 228,44 złotych, terapia psychologiczna /koszty wizyt/ w kwocie 300,00 złotych, zakup kuli łokciowej w kwocie 64,00 złotych, zniszczona odzież; kurtka /4F/ w kwocie 179,00 złotych, spodnie /P./ w kwocie 69,00 złotych, bluza /P./ w kwocie 70,00 złotych, koszulka /P./ W kwocie 40,00 złotych, buty zimowe w kwocie 90,00 złotych.

Natomiast w przypadku I. M. jest to kwota 1.350,28 złotych, na która składają się przejazdy do placówek medycznych /do Ł. do (...), do Ł. do Poradni ortopedycznej, do L. na terapię powypadkową/w kwocie 520,28 złotych, terapia psychologiczna /koszty wizyt/ w kwocie 400,00 złotych, konsultacja ortopedyczna w kwocie 90,00 złotych, zniszczona odzież; kurtka /H&M/ w kwocie 140,00 złotych, spodnie w kwocie 50,00 złotych, bluza w kwocie 50,00 złotych, buty zimowe w kwocie 100,00 złotych.

/dowód: zestawienie przejazdów k-9 do k-11, faktury za terapię powypadkową k-12 do k-15, zestawienie kosztów zniszczonej odzieży k-16 do k-17, faktura za konsultację k-18, faktura za zakup kuli k-19, faktura na zakup kurtki k-20/.

Sprawca wypadku wypłacił na rzecz każdego z powodów zasądzone zadośćuczynienie w kwotach po 1.500,00 złotych na rzecz każdego z nich.

/dowód: okoliczność bezsporna k-81oświadczenie przedstawicieli ustawowych/.

Powód M. M. (1) uczęszcza do klasy sportowej w Szkole podstawowej nr (...) w T. sport, który uprawia to pływanie. Przed wypadkiem obserwowano u dziecka rozwój talentu pływackiego, co przekładało się na jego osiągnięcia w różnych zawodach pływackich. Przedmiotowe zdarzenie miało jednak wpływ na dynamiczny rozwój sportowy powoda.

/dowód: zeznania świadka E. C. k-81 odwrót do k-82 (00;10;47 do 00;30;20), informacja ze szkoły k-93, k-94/.

Pozwany w dniu 20 kwietnia 2018 roku przyznał i dokonał wypłaty; na rzecz I. M. kwoty 5.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz 150,00 złotych tytułem odszkodowania, natomiast na rzecz M. M. (1) kwoty 7.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz 280,00 złotych tytułem odszkodowania.

W dniu 4 lipca 2018 roku pozwany przyznał i dokona wypłaty; na rzecz I. M. kwoty 8.600,00 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz 179,06 złotych tytułem odszkodowania, natomiast na rzecz M. M. (1) kwoty 7.000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia oraz 14,80 złotych tytułem odszkodowania.

/dowód: decyzje pozwanego k-88 do k-91, k-140 do k-145/.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Podstawę odpowiedzialności pozwanego stanowi przepis art. 436 k.c. w związku z art. 822 § 1 k.c. Odpowiedzialność sprawcy potrącenia pieszych na przejściu /pasach/ dla pieszych nie budzi wątpliwości, ponadto została potwierdzona skazującym wyrokiem za popełnienie przestępstwa. Oczywistym jest zatem, ze mamy do czynienia z odpowiedzialnością deliktową. Powodowie wykazali istnienie pozostałych przesłanek odpowiedzialności, tj. szkody i związku przyczynowego.

1/ zadośćuczynienie

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty (….). Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać (…) / art. 444 § 1 i 2 k.c./. W wypadkach przewidzianych w artykule 444 k.c. sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumą tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę / art. 445 § 1 k.c./.

Ustalenia faktyczne oparto w większej mierze na bezosobowych źródłach dowodowych, mianowicie na dokumentach w postaci dokumentacji lekarskiej /w aktach sprawy oraz opisane przez biegłego/. Przy ocenie rozmiaru i stopnia doznanych przez powodów cierpień fizycznych i rozstroju zdrowia Sąd posiłkował się dowodem z opinii biegłego ortopedy R. E. /k- 96 do k-97 odwrót, k-134/.

Zebrany materiał dowodowy nie budzi wątpliwości, co do rodzaju uszkodzenia ciała u powodów pozostającego w bezpośrednim związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 19 grudnia 2016 roku. Opinia biegłego jako wiarygodna, obiektywna i zrozumiała została przez Sąd przyjęta, stanowiąc również podstawę rozstrzygnięcia.

Podstawą żądania zadośćuczynienia mogą być cierpienia fizyczne i psychiczne występujące oddzielnie lub łącznie. Przyznanie zadośćuczynienia zależy od uznania sądu. Nie oznacza to jednak dowolności. Sąd powinien umotywować zarówno przyznanie, jak i odmowę zadośćuczynienia. Roszczenie jest zasadne także wówczas, gdy zdarzenie pogłębiło istniejący rozstrój zdrowia albo zaostrzyło cierpienia fizyczne doznawane przez poszkodowanego ( OSNC 1967r, poz.112 ).

Określając wysokość zadośćuczynienia, sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych ( pobyt w szpitalu, bolesność zabiegów, dokonywane operacje, leczenie sanatoryjne itp.), trwałość skutków czynu niedozwolonego ( kalectwo, oszpecenie, bezradność życiową, poczucie nieprzydatności), prognozy na przyszłość ( polepszenie lub pogorszenie stanu zdrowia), wiek poszkodowanego, niemożność wykonywania ulubionego zawodu, pracy twórczej itp. Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, nie może więc być symboliczne ani też nadmierne w stosunku do doznanej krzywdy. Wysokość zadośćuczynienia musi być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie społeczeństwa.

/ porusza Kodeks Cywilny z Komentarzem, tom I. pod red. Jana Winiarza, Wyd. Prawnicze , W-wa , 1989r, str. 447 do 448/.

Mając na uwadze powyższe wskazówki oraz podany wcześniej stan faktyczny Sąd doszedł do przekonania, że zadośćuczynienie na rzecz;

- M. M. (1) w wysokości 31.500,00 złotych

- I. M. w wysokości 20.300,00 złotych

nie jest ani nadmierne, ani wygórowane. Orzekając o zadośćuczynieniu Sąd wziął również pod rozwagę zakres cierpień fizycznych powodów, rodzaj i charakter doznanych uszkodzeń oraz ich bardzo młody wiek.

Biegły określił stopień uszczerbku na zdrowiu powodów, doznanego na skutek wypadku z dnia 19 grudnia 2016r. na poziomie 10 % w odniesieniu doi M. M. (1) oraz na poziomie 7 % w odniesieniu do I. M., posiłkując się załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. ( Dz. U. nr 234, poz. 1974) w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego procentowy uszczerbek nie może być jedynym i wyłącznym wyznacznikiem przy ustalaniu należnego zadośćuczynienia. Na wysokość zadośćuczynienia wpływa bowiem rozmiar i stopień doznanych cierpień / szeroko rozumianych/. Wskazywany przez biegłego poziom procentowy uszczerbku w sposób pomocniczy akcentować może rozmiar cierpień poszkodowanych. Powodowie na skutek zdarzenia z dnia 19 grudnia 2016 roku utracili czasowo zdolność do wykonywania obowiązków szkolnych- I. M. do dnia 27 lutego 2017 roku, a M. M. (1) do dnia 13 stycznia 2017 roku, zwolnienie od zajęć wychowania fizycznego do dnia 24 marca 2017 roku. Biegły ortopeda stwierdził, że u powodów przez okres około 3 tygodni u M. M. (1) oraz przez półtora miesiąca u I. M. – rozmiar cierpień był duży, a następnie umiarkowany. Chłopcy wymagali pomocy osób trzecich.

Okoliczności te przemawiają za stwierdzeniem, że na skutek wypadku z dnia 19 grudnia 2016 roku powodowie doznali długotrwałych uszczerbków na zdrowiu i odczuwane przez nich cierpienia fizyczne, ich stopień intensywności i czas trwania, konieczność przeprowadzenia zabiegów medycznych - doprowadziły do czasowego wyłączenia powodów z aktywności szkolnej i życiowej, co świadczy o rozmiarze krzywdy powodów, dającej podstawę do żądania zadośćuczynienia.

Uwzględniwszy kwoty wypłacone powodom z tytułu zadośćuczynienia w trakcie trwania postępowania oraz wypłacone im przez sprawcę szkody zadośćuczynienie przyznane w wyroku karnym Sąd zasądził na rzecz powodów; M. M. (1) kwotę 16.000,00 złotych, I. M. kwotę 7.400,00 złotych.

W pozostałej części żądanie zasądzenia zadośćuczynienia zostało oddalone.

Odsetki od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia przyjął Sąd od daty 5 kwietnia 2018 roku /k-71/, tj. od, dnia, w którym pozwany dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa. Za podstawę prawną przyjął Sąd przepis art.481 § 1 k.c.

2/ odszkodowanie

Zgodnie z treścią przepisu art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone/ w związku ze zdarzeniem rodzącym odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego w ramach reżimu deliktowego ( art. 436 k.c.) / osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

O ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody / art.824 ¹ §1 k.c./.

Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. /art. 36 ust.1/. ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003r. / Dz.U. nr 124, poz.1152 z późniejszymi zmianami/.

Do umów ubezpieczenia obowiązkowego, w sprawach nieuregulowanych w ustawie, stosuje się przepisy kodeksu cywilnego / porusza art. 22 ust.1 powołanej ustawy/.

Zakres odszkodowania wyznacza dyspozycja przepisu art. 361 § 2 k.c. Stanowiąc, że / … / w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Kompensacyjna funkcja odpowiedzialności odszkodowawczej wymaga ustalenia odszkodowania w takiej wysokości, aby cały uszczerbek został wyrównany oraz aby poszkodowany nie został wzbogacony.

Stan faktyczny opiera się na dowodzie z dokumentów złożonych do akt sprawy przez stronę powodową w postaci faktur/ rachunków (k-12 do k-15, k-18 do k-20), zestawienia wydatków (k-9 do k-11, k-16 do k-17).

Gdy chodzi o przedstawione przez powodów, a poniesione wydatki- w odniesieniu do M. M. (1) określone na łączną kwotę 1.030,44 złotych, zaś w odniesieniu do I. M. na łączną kwotę 1.350,28 złotych uznał Sąd, że częściowo znajdują one potwierdzenie w złożonych rachunkach, a pozostałej części wynikają z pieczołowicie sporządzonych zestawień, sporządzonych przez przedstawicieli ustawowych powodów. Wśród nich dokładne zestawienie przejazdów /k-9 do k-11/ oraz zestawienie wartości zniszczonej odzieży /k-16 do k-17/. Co do wartości zniszczonej odzieży, nie nasuwa to zestawienie wątpliwości Sądu, gdyż do oceny wystarczy przegląd cen odzieży i obuwia dostępnych w sklepach /wiedza powszechna/. Co do celowości uczestnictwa powodów w zajęciach terapii powypadkowej, to z uwagi na wiek chłopców oraz zapatrywania biegłego ortopedy /k-96 i 97 -odwrót/, wskazanym było poddanie powodów takiej terapii z uwagi na okoliczności przedmiotowego zdarzenia. Koszty przejazdów do placówek medycznych, z uwagi na ilość przejechanych kilometrów oraz wysokość żądania w tym zakresie /kwoty 228,44 złotych oraz 520,28 złotych/, nie wydają się być wygórowane ani nadmiernie „naciągnięte”.

Dokonując oceny zebranego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że omówione powyżej okoliczności potwierdzają zasadność żądania zwrotu opisanych kosztów.

Wyliczenie odszkodowania z tego tytułu przedstawia się następująco; M. M. (1) – 1.030,44 złotych – 294,80 złotych (wypłacone przez pozwanego ) = 735,64 złotych, I. M. – 1.350,,28 złotych – 329,06 złotych (wypłacone przez pozwanego ) = 1.021,22 złotych. w wyliczeniu Sądu w punkcie II. pozycja 1/ sentencji wyroku nastąpiła pomyłka rachunkowa, gdyż zawarto tam kwotę 871,22 złotych.

Mając na uwadze przepis art. 361 § 1 k.c., Sąd orzekł o należnym powodom odszkodowaniu.

W pozostałej części żądanie zasądzenia odszkodowania zostało oddalone.

Odsetki od zasądzonej kwoty odszkodowania przyjął Sąd od daty 5 kwietnia 2018 roku /k-71/, tj. od, dnia, w którym pozwany dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa. Za podstawę prawną przyjął Sąd przepis art.481 § 1 k.c.

Orzekając o zadośćuczynieniu, wziął pod uwagę przepis art. 445 § 1 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. – przyjmując zasadę zniesienia kosztów procesu w przypadku częściowego uwzględnienia żądań pozwu /jak w sprawie niniejszej/.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie przepisu art.113 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz. U. nr 167, poz. 1389 z późniejszymi zmianami/.