Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w Wydziale I Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący SSR Mariusz Kubiczek

Protokolant st. sekr. sądowy Karolina Bieniek

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2019 roku w Tomaszowie Maz.

na rozprawie

sprawy z powództwa – K. W.,

przeciwko – (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

orzeka;

1/ zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda K. W. kwotę 5.000,00 zł (pięć tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 25 maja 2017 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2.092,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania,

2/ oddala powództwo w pozostałej części,

3/ nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa /Sądu Rejonowego/ kwotę 1.138,12 zł (jeden tysiąc sto trzydzieści osiem i 12/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych w postaci poniesionych wydatków w sprawie.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 9 kwietnia 2018 roku powód K. W., zastąpiony przez radcę prawnego, domagała się zasądzenia od (...) S.A. z siedzibą w W.; kwoty 5.500,00 złotych tytułem dalszego zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 25 maja 2017 roku oraz zasądzenia na jego rzecz zwrotu kosztów procesu /k-3 i następne/.

Pozwany- (...) S.A. z siedzibą w W., nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie zwrotu kosztów procesu /k-36 do k-37 odpowiedź na pozew/.

Podniósł, że pozwany jako ubezpieczyciel OC posiadacza pojazdu, przyjął odpowiedzialność za skutki kolizji drogowej z dnia 24 lipca 2016 roku i wypłacił powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 800,00 złotych, zaś tytułem odszkodowania za koszty leczenia kwotę 500,00 złotych /k- 37/.

Pozwany wniósł o zawiadomienie o toczącym się postępowaniu sprawcę zdarzenia drogowego D. P. w trybie art. 84 k.p.c./k-37/.

Interwenient uboczny po stronie pozwanej D. P., zastąpiony przez adwokata, wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na jego rzecz zwrotu kosztów procesu /k-115/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 24 lipca 2016 roku, około godziny 21,35, w T. na ulicy (...), kierujący samochodem osobowym marki O. (...), numer rej. (...) D. P. doprowadził do zdarzenia drogowego, w wyniku którego zderzył się z innymi pojazdami, z samochodem S. (...) kierowanym przez powoda K. W. /uderzenie w przedni lewy przód samochodu/ oraz pojazdami zaparkowanymi na parkingu pod dworcem autobusowym. Powód zatrudniony w firmie ochrony (...), prowadził pojazd służbowy.

Sprawca zdarzenia drogowego w wydychanym powietrzu miał zawartość alkoholu 1,14 mg/l.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. z dnia 27 października 2006 roku D. P. skazany został za przestępstwo określone w art. 178 a § 1 k.k., tj. za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości.

Pojazd kierowany przez sprawcę zdarzenia drogowego posiadał obowiązkowe ubezpieczenie komunikacyjne w (...) S.A. z siedzibą w W..

Kilka godzin podarzeniu powód zaczął odczuwać bóle i zawroty głowy, kolega odwiózł go na (...) w T.

/okoliczności bezsporne, ponadto dowód: notatka urzędowa k-2 w aktach dochodzenia Ds. 760/2016, wyrok k-40 w aktach II K 696/16, przesłuchanie powoda K. W. k-164 do k-164 odwrót (00;07;11 do 00;23;26), zeznania świadka D. P. k-134 odwrót (00;13;19 do 00;26;20).

Biegły specjalista - neurolog potwierdził, że w wyniku zdarzenia komunikacyjnego z dnia 24 lipca 2016 roku powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, urazu głowy bez utraty przytomności. Nie doznał powód obrażeń ośrodkowego układu nerwowego ani obwodowego układu nerwowego. Po przebytym urazie skrętnym kręgosłupa szyjnego nie wystąpiły powikłania neurologiczne.

W Szpitalnym Oddziale Ratunkowym w T. w wywiadzie odnotowano – pacjent, uczestnik wypadku komunikacyjnego, w dniu dzisiejszym zgłosił się z powodu urazu kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, urazu głowy bez utraty przytomności, nudności i wymiotów. Brak zewnętrznych obrażeń ciała. Chory zgłasza zawroty głowy oraz wrażenie niewyraźnego widzenia. W wywiadzie zdiagnozowana wypuklina kręgosłupa lędźwiowego. W badaniu przedmiotowym odnotowano dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego bez promieniowania do kończyn dolnych i górnych. RTG kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo- krzyżowego nie wykazało zmian urazowych /wykazało spłycenie lordozy i prawoboczne skrzywienie odcinka lędźwiowego kręgosłupa, bez zmian zwyrodnieniowych, również na odcinku szyjnym nie stwierdzono zmian zwyrodnieniowych/. Zalecono kilkudniowy odpoczynek, a w razie utrzymujących się dolegliwości bólowych kręgosłupa szyjnego noszenie kołnierza S. przez 7 do 12. dni. Powód dalej się nie leczył. Korzystał natomiast ze wsparcia psychologa z powodu utrzymujących się lęków.

W dniu 22 listopada 2016 roku zgłosił się do (...). W dokumentacji odnotowano skargi na bóle odcinka szyjnego po kolizji drogowej. W badaniu przedmiotowym z odchyleń od normy odnotowano nieznaczne ograniczenie ruchomości odcinka szyjnego w stronę lewą, bez objawów korzeniowych i ubytkowych. Zalecono zabiegi fizykoterapii na odcinek szyjny kręgosłupa. Dalej powód się nie leczył. Czasem zażywał leki przeciw bólowe, czasem zakładał kołnierz szyjny.

Doznany uraz skrętny kręgosłupa szyjnego nie spowodował powikłań w zakresie układu nerwowego. Dolegliwości bólowe odcinka szyjnego kręgosłupa po przebytym urazie mogły ograniczać aktywność życiową powoda przez kilka tygodni.

W zakresie neurologii przedmiotowy wypadek nie spowodował u powoda trwałych następstw. Brak jest danych, co do wcześniejszego istnienia u powoda schorzeń neurologicznych.

Biegły określił stopień uszczerbku na zdrowiu powoda, doznanego na skutek zdarzenia z dnia 24 lipca 2016 roku na 0% - w oparciu o załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. ( Dz. U. nr 234, poz. 1974) w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania.

/dowód: opinia biegłego B. S. k- 53 do k- 54 odwrót, dokumentacja lekarska – k-16 do k- 25/.

Biegły z zakresu ortopedii stwierdził, że w wyniku zdarzenia z dnia 24 lipca 2016 roku powód doznał stabilnego urazu kręgosłupa odcinka szyjnego i lędźwiowo- krzyżowego bez zmian w układzie kostnym – leczony zachowawczo.

Biegły nie stwierdził w obrębie narządu ruchu u powoda odchyleń przedmiotowych ruchowych i zniekształceń w związku z przedmiotowym urazem. W związku z powyższym biegły nie stwierdził u powoda ortopedycznie trwałego bądź długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem z dnia 24 lipca 2016 roku. stopień cierpień fizycznych był lekki przez okres od 1. do 2. miesięcy. Powód nie wymagał pomocy osób trzecich.

/dowód: opinia biegłego R. E. k-70 do k-70 odwrót/.

Biegły psycholog stwierdził, że rozmiar krzywdy jakiej doznał powód na skutek wypadku z dnia 24 lipca 2016 roku polegał na uszczerbku na zdrowiu psychicznym, tj. objawach zaburzeń adaptacyjnych na skutek silnego stresu, który trwał około sześć miesięcy, w tym czasie K. W. korzystał z pomocy psychologicznej.

Uszczerbek na zdrowiu powoda polegał na cierpieniu fizycznym, dyskomforcie, uciążliwości oraz dolegliwościach bólowych, trudnościach ze snem, trudnościach w skupieniu uwagi utrudniających mu swobodne poruszanie się i wykonywanie pracy.

Skorzystanie przez powoda z kilkukrotnej pomocy psychologicznej posłużyło istotnej poprawie jego stanu emocjonalnego i funkcjonowania psychologicznego.

/dowód: opinia biegłego A. S. k- 91 do k- 94, opinia uzupełniająca k-142 do k- 143, dokumentacja psychologiczna k-20 do k-25/.

Reprezentująca powoda firma prawnicza wystąpiła pismem z dnia 19 kwietnia 2017 roku do pozwanego o wypłatę na rzecz powoda zadośćuczynienia oraz odszkodowania. Strona pozwana przyznała powodowi decyzją z dnia 16 maja 2017 roku tytułem zadośćuczynienia kwotę 800,00 złotych oraz z tytułu odszkodowania za koszty leczenia kwotę 500,00 złotych.

/ okoliczność bezsporna – zgłoszenie roszczenia k-12 do k-13, dowód nadania k-15, decyzja pozwanego k-11/.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty (….). Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać (…) / art. 444 § 1 i 2 k.c./. W wypadkach przewidzianych w artykule 444 k.c. sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumą tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę / art. 445 § 1 k.c./.

Ustalenia faktyczne oparto w większej mierze na bezosobowych źródłach dowodowych, mianowicie na dokumentach w postaci dokumentacji lekarskiej / w aktach szkodowych, w aktach sprawy oraz opisane przez biegłych/. Przy ocenie rozmiaru i stopnia doznanych przez powoda cierpień fizycznych i rozstroju zdrowia Sąd posiłkował się dowodem z opinii biegłego neurologa B. S. /k- 53 do k- 54 odwrót/, ortopedy R. E. /k- 70 odwrót/ oraz biegłego psychologa A. S. /k-91do k-94, k- 142 do k- 143/.

Nie uwzględnił Sąd wniosku pełnomocnika pozwanego /k-36 odwrót/ w przedmiocie dopuszczenia dowodu z opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i medycyny sądowej na okoliczność badania sił i energii działających podczas zdarzeń drogowych na ciała kierujących i pasażerów biorących w nich udział, a to wszystko w celu ustalenia związku pomiędzy przebiegiem zdarzenia a jego następstwami w postaci urazów doznanych przez powoda.

Przeprowadzenie powyższego dowodu w ocenie Sądu zdawało się zbędne w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy. Wziął Sąd pod uwagę fakt, iż biegli neurolog oraz ortopeda potwierdzili w swoich opiniach związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem z dnia 24 lipca 2016 roku a urazami doznanymi przez powoda /nie wykluczyli takiego związku/. Ponadto przy podejmowaniu decyzji procesowej uwzględnił wysokość dochodzonego roszczenia, czas postępowania i ekonomikę postępowania.

Zebrany materiał dowodowy nie budzi wątpliwości, co do rodzaju doznanego uszczerbku u powoda pozostającego w bezpośrednim związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 24 lipca 2016 roku. Opinie biegłych jako wiarygodne, obiektywne i zrozumiałe zostały przez Sąd przyjęte, stanowiąc również podstawę rozstrzygnięcia.

Podstawą żądania zadośćuczynienia mogą być cierpienia fizyczne i psychiczne występujące oddzielnie lub łącznie. Przyznanie zadośćuczynienia zależy od uznania sądu. Nie oznacza to jednak dowolności. Sąd powinien umotywować zarówno przyznanie, jak i odmowę zadośćuczynienia. Roszczenie jest zasadne także wówczas, gdy zdarzenie pogłębiło istniejący rozstrój zdrowia albo zaostrzyło cierpienia fizyczne doznawane przez poszkodowanego ( OSNC 1967r, poz.112 ).

Określając wysokość zadośćuczynienia, sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych ( pobyt w szpitalu, bolesność zabiegów, dokonywane operacje, leczenie sanatoryjne itp.), trwałość skutków czynu niedozwolonego ( kalectwo, oszpecenie, bezradność życiową, poczucie nieprzydatności), prognozy na przyszłość ( polepszenie lub pogorszenie stanu zdrowia), wiek poszkodowanego, niemożność wykonywania ulubionego zawodu, pracy twórczej itp. Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, nie może więc być symboliczne ani też nadmierne w stosunku do doznanej krzywdy. Wysokość zadośćuczynienia musi być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie społeczeństwa.

/ porusza Kodeks Cywilny z Komentarzem, tom I. pod red. Jana Winiarza, Wyd. Prawnicze , W-wa , 1989r, str. 447 do 448/.

Mając na uwadze powyższe wskazówki oraz podany wcześniej stan faktyczny Sąd doszedł do przekonania, że zadośćuczynienie /dalsze, czy tez uzupełniające/ w wysokości 5.000,00 złotych /całkowicie w wysokości 5.800,00 złotych, uwzględniając kwotę wypłaconą przez pozwanego z tego tytułu = 800,00 złotych/ nie jest ani nadmierne, ani wygórowane. Orzekając o zadośćuczynieniu Sąd wziął również pod rozwagę zakres cierpień fizycznych, ale przede wszystkim psychicznych powoda, rodzaj i charakter doznanego uszczerbku na zdrowiu oraz jego wiek .

Biegli /neurolog i ortopeda/ określili stopień uszczerbku na zdrowiu powoda, doznanego na skutek zdarzenia z dnia 29 lipca 2016 roku na 0%, posiłkując się załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. ( Dz. U. nr 234, poz. 1974) w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego procentowy uszczerbek nie może być jedynym i wyłącznym wyznacznikiem przy ustalaniu należnego zadośćuczynienia. Na wysokość zadośćuczynienia wpływa bowiem rozmiar i stopień doznanych cierpień / szeroko rozumianych/. Wskazywany przez biegłą poziom procentowy uszczerbku w sposób pomocniczy akcentować może rozmiar cierpień poszkodowanego. Powód na skutek zdarzenia z dnia 24 lipca 2016 roku miał dolegliwości bólowe /biegły neurolog k-54/, zaburzenia adaptacyjne biegły psycholog k- 94/.

Okoliczności te przemawiają za stwierdzeniem, że wprawdzie na skutek zdarzenia z dnia 24 lipca 2016 roku powód nie doznał trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, to jednak odczuwany przez niego ból, jego stopień intensywność i czas trwania również zaburzenia adaptacyjne - doprowadziły do czasowego dyskomfortu powoda w aktywności zawodowej i życiowej, co świadczyć może o rozmiarze krzywdy powoda, dającej podstawę do żądania zadośćuczynienia.

Strona pozwana przyznała i wypłaciła powodowi z tytułu zadośćuczynienia kwotę 800,00 złotych. Zatem zasądzona z tytułu dalszego zadośćuczynienia kwota 5.000,00 złotych daje w sumie zadośćuczynienie w wysokości 5.800,00 złotych.

Odsetki od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia przyjął Sąd od daty 25 maja 2017 roku, tj. /zgodnie z żądaniem pozwu /k-3, k-6 uzasadnienie/ z uwzględnieniem dyspozycji art. 817 k.c.

Orzekając o zadośćuczynieniu, wziął pod uwagę przepis art. 445 § 1 k.c.

W pozostałej części powództwo oddalił / żądanie zadośćuczynienia/.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. – przyjmując zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy. Na koszty te składają się ; opłata sądowa od pozwu = 275,00 zł, wynagrodzenie radcy prawnego 1.800,00 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa = 17,00 zł.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie przepisu art.113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz. U. nr 167, poz. 1389 z późniejszymi zmianami/ w związku z art. 98 k.p.c. Na koszty te składają się wydatki poniesione w sprawie w postaci opinii biegłych.