Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 23 stycznia 2024 roku /data nadania w urzędzie pocztowym k-23/, powód (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W., zastąpiony przez radcę prawnego, domagał się zasądzenia od pozwanej I. B. kwoty 3.264,49 złotych z umownymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od dnia 24 września 2023 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami postępowania /w tym kosztami przewidzianymi przepisem art. 505 ³⁷ § 2 k.p.c./.

Pozwana I. B., zastąpiona przez radcę prawnego, wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Podniosła zarzuty; nieudokumentowania roszczenia przez powoda, braku legitymacji czynnej powoda, zakwestionowała fakt zawarcia umowy, wykonania umowy, powstania roszczenia i wykazania przez powoda jego wysokości oraz wymagalności /k-31 do k-34 - sprzeciw od nakazu zapłaty/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana zawarła w dniu 13 lipca 2021 roku z E. (...) z siedzibą w S. umowę nr (...), na podstawie której kredytodawca zobowiązał się udzielić kredytobiorcy kredytu w maksymalnej kwocie 2.000,00 złotych /”Limit Kredytowy”/ w formie przyznania linii kredytowej, z którego można korzystać zgodnie z warunkami opisanymi w art. 3 i 4 umowy, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niego i jego spłaty zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy. Aneks nr (...) do umowy przewidywał usługę polegająca na tym, że kredytobiorca decydował się na otrzymanie części przyznanego limitu kredytu w formie przelewu na swój osobisty rachunek bankowy. W ramach tej usługi kredytobiorca otrzymywał 80% przyznanego limitu kredytowego przyznanego na mocy umowy na rachunek bankowy kredytobiorcy.

Umowę zawarto za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej.

W dniu 16 lipca 2021 roku kredytodawca dokonał przelewu kwoty 1.600,00 złotych na konto pozwanej

/dowód; umowa k-53 odwrót do k-56 odwrót, wzór oświadczenia i aneksy k-57 do k-67 odwrót, certyfikat komunikacji elektronicznej k-53, potwierdzenie transakcji przelewu k-70/.

Pismem z dnia 23 marca 2023 roku E. (...) z siedzibą w S. informował pozwaną o nieuregulowaniu przez nią zaległości w wykonaniu umowy nr (...) i zawarł w tym piśmie oświadczenie o rozwiązaniu przedmiotowej umowy, wskazując iż na dzień 16 marca 2023 roku wymagalna spłata wynosi 2.910,75 złotych.

/dowód; oświadczenie k-68/.

W dniu 30 marca 2023 roku E. (...) z siedzibą w S. zawarła z (...) Spółką z o.o. z siedzibą w W. umowę cesji wierzytelności

Wśród sprzedanych wierzytelności znalazła się wierzytelność przysługująca pierwotnemu wierzycielowi wobec pozwanej.

Stosownie do postanowienia § 2 ust. 1. pkt 4 umowy cesji wierzytelności – przeniesienie wierzytelności z pakietu wierzytelności ze zbywcy na nabywcę następuje z dniem wpływu ceny nabycia pakietu wierzytelności na rachunek bankowy zbywcy, wskazany w § 2 ust. 2 niniejszej umowy.

/dowód; umowa cesji wierzytelności wraz z wykazem k-19 do k-21/.

Pismem z dnia 14 kwietnia 2023 roku, działająca w imieniu powoda spółka, zawiadamiała pozwaną o dokonanym przelewie wierzytelności oraz o zadłużeniu wyliczonym na dzień 14 kwietnia 2023 roku na kwotę 2.938,91 złotych.

/dowód; zawiadomienie k-22/.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo na uwzględnienie nie zasługuje, aczkolwiek nie ze wszystkich powodów podniesionych przez pozwaną /kk-32/, a jedynie z powodu braku legitymacji czynnej po stronie powoda.

Materiał dowodowy zebrany w sprawie, opiera się na dowodzie z dokumentów przedstawionych przez stronę powodową. Materiał ten jest w istocie rzeczy spójny i nieskomplikowany /co do zasady, ale niekoniecznie co do wysokości świadczenia i towarzyszącego mu roszczeniu/, co nie oznacza, iż jest zupełny.

Na stronie powodowej spoczywał bowiem ciężar udowodnienia faktu, z którego to faktu wywodziła skutki prawne /por. art. 6 k.c./. Strona powodowa wykazała precyzyjnie kwoty dochodzone pozwem, źródło ich powstania, nie wykazała natomiast faktu przejścia wierzytelności /w tym wierzytelności względem pozwanej/ na nabywcę. Zgodnie bowiem z dyspozycją § 2 ust. 1 pkt 4 powołanej umowy cesji wierzytelności z dnia 30 marca 2023 roku /k-19/, przeniesienie wierzytelności przechodzi na nabywcę z dniem wpływu ceny na rachunek bankowy zbywcy. Dokumentu takiego na potwierdzenie wpływu środków na rachunek zbywcy nabywca nie przedłożył /w formie zanonimizowanej oczywiście, co do wysokości zapłaconej ceny/.

Brak udokumentowania powyższego postanowienia umowy cesji wierzytelności /pomimo podniesienia tej kwestii przez pozwaną k-33, zareplikowania przez stronę powodową i uznanie, że zapłata ceny jest faktem bezspornym (k-48)/, powoduje w ocenie Sądu brak udowodnienia przez stronę powodowa swojej legitymacji czynnej do występowania z żądaniem pozwu.

Dlatego też mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. przyjmując zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy. Na koszty te składają się; wynagrodzenie radcy prawnego oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa.