Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 11 czerwca 2024 roku /data nadania w urzędzie pocztowym k-23/, powód (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W., zastąpiony przez radcę prawnego, domagał się zasądzenia od pozwanej P. S. kwoty 3.321,95 złotych z umownymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od dnia 8 marca 2024 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami postępowania /w tym kosztami przewidzianymi przepisem art. 505 ³⁷ § 2 k.p.c./.

Pozwana P. S., zastąpiona przez radcę prawnego, wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Podniosła zarzuty; braku legitymacji czynnej powoda, nieudowodnienia roszczenia co do zasady i wysokości oraz stosowania w treści umowy będącej źródłem roszczeń powoda klauzul niedozwolonych /k-42 do k-47 – odpowiedź n pozew/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana zawarła w dniu 13 maja 2023 roku z E. (...) z siedzibą w S. umowę nr (...) o udzielenie limitu kredytowego, na podstawie której kredytodawca zobowiązał się udzielić kredytobiorcy kredytu w maksymalnej kwocie 2.000,00 złotych /”Limit Kredytowy”/ w formie przyznania linii kredytowej, z którego można korzystać zgodnie z warunkami opisanymi w art. 3 i 4 umowy, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niego i jego spłaty zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy. Aneks nr (...) do umowy przewidywał usługę polegająca na tym, że kredytobiorca decydował się na otrzymanie części przyznanego limitu kredytu w formie przelewu na swój osobisty rachunek bankowy. W ramach tej usługi kredytobiorca otrzymywał 60% przyznanego limitu kredytowego przyznanego na mocy umowy na rachunek bankowy kredytobiorcy.

Umowę zawarto za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej.

W dniu 15 maja 2023 roku kredytodawca dokonał przelewu kwoty 1.200,00 złotych na konto pozwanej

/dowód; umowa k-62 do k-65, wzór oświadczenia i aneksy k-65 odwrót do k-97 odwrót, k-56 do k-60, certyfikat podpisania umowy k-61, potwierdzenie transakcji przelewu k-70/.

Pismem z dnia 20 grudnia 2023 roku E. (...) z siedzibą w S. informował pozwaną o nieuregulowaniu przez nią zaległości w wykonaniu umowy nr (...) i zawarł w tym piśmie oświadczenie o rozwiązaniu przedmiotowej umowy, wskazując iż na dzień 19 grudnia 2023 roku wymagalna spłata wynosi 3.189,05 złotych.

/dowód; oświadczenie k-21/.

W dniu 21 grudnia 2023 roku E. (...) z siedzibą w S. zawarła z (...) Spółką z o.o. z siedzibą w W. umowę cesji wierzytelności

Wśród sprzedanych wierzytelności znalazła się wierzytelność przysługująca pierwotnemu wierzycielowi wobec pozwanej.

Stosownie do postanowienia § 2 ust. 1. pkt 4 umowy cesji wierzytelności – przeniesienie wierzytelności z pakietu wierzytelności ze zbywcy na nabywcę następuje z dniem wpływu ceny nabycia pakietu wierzytelności na rachunek bankowy zbywcy, wskazany w § 2 ust. 2 niniejszej umowy.

/dowód; umowa cesji wierzytelności wraz z wykazem k-15 do k-16, wykaz k-14/.

Pismem z dnia 21 lutego 2024 roku, działająca w imieniu powoda spółka, zawiadamiała pozwaną o dokonanej cesji wierzytelności oraz o zadłużeniu wyliczonym na dzień 21 lutego 2024 roku na kwotę 3.307,19 złotych.

/dowód; zawiadomienie k-22/.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo na uwzględnienie nie zasługuje, aczkolwiek nie ze wszystkich powodów podniesionych przez pozwaną /k-42/, których badanie przez Sąd

miało znaczenie drugoplanowe, a jedynie z powodu braku legitymacji czynnej po stronie powoda.

Materiał dowodowy zebrany w sprawie, opiera się na dowodzie z dokumentów przedstawionych przez stronę powodową. Materiał ten jest w istocie rzeczy spójny i nieskomplikowany /co do zasady, ale niekoniecznie co do wysokości świadczenia i towarzyszącego mu roszczeniu/, co nie oznacza, iż jest zupełny.

Na stronie powodowej spoczywał bowiem ciężar udowodnienia faktu, z którego to faktu wywodziła skutki prawne /por. art. 6 k.c./. Strona powodowa wykazała precyzyjnie kwoty dochodzone pozwem, źródło ich powstania, nie wykazała natomiast faktu przejścia wierzytelności /w tym wierzytelności względem pozwanej/ na nabywcę. Zgodnie bowiem z dyspozycją § 2 ust. 1 pkt 4 powołanej umowy cesji wierzytelności z dnia 21 grudnia 2023 roku /k-15/, przeniesienie wierzytelności przechodzi na nabywcę z dniem wpływu ceny na rachunek bankowy zbywcy. Dokumentu takiego na potwierdzenie wpływu środków na rachunek zbywcy nabywca nie przedłożył /w formie zanonimizowanej oczywiście, co do wysokości zapłaconej ceny/.

Brak udokumentowania powyższego postanowienia umowy cesji wierzytelności /pomimo podniesienia tej kwestii przez pozwaną k-43, zareplikowania przez stronę powodową i uznanie, że zapłata ceny jest faktem bezspornym (k-51)/, powoduje w ocenie Sądu brak udowodnienia przez stronę powodowa swojej legitymacji czynnej do występowania z żądaniem pozwu. Po takim stwierdzeniu badanie innych zarzutów zawartych w odpowiedzi na pozew /k-42/ nie jest już konieczne.

Dlatego też mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. przyjmując zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy. Na koszty te składają się; wynagrodzenie radcy prawnego oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa.