Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 13 listopada 2023 roku /data nadania w urzędzie pocztowym k-34/, powód (...) Spółkę z o.o. z siedzibą w W., zastąpiony przez radcę prawnego, domagał się zasądzenia od pozwanej D. B. kwoty 2.490,15 złotych z umownymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od dnia 27 kwietnia 2023 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami postępowania.

Pozwana D. B., zastąpiona przez adwokata, uznała powództwo co do zasady, do kwoty 2.156,83 złotych, a w pozostałej części wniosła o jego oddalenie, rozłożenie należności na miesięczne raty w wysokości po 150,00 złotych miesięcznie. Wniosła ponadto o umorzenie odsetek i nieobciążanie jej kosztami procesu /k-84, k-66 odpowiedź na pozew/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana zawarła w dniu 20 października 2021 roku z (...) Spółką z o.o. z siedzibą w Ł. umowę pożyczki pieniężnej „iCredit Tygodniowy-7-2021” nr (...)-20.10.2021, na mocy której pożyczyła kwotę 1.600,00 złotych. Spłata pożyczki nastąpić miała w 39. tygodniowych ratach, w wysokości po 59,00 złotych każda /daty płatności tygodniowych rat przedstawiono w treści umowy pożyczki/. Na koszt pożyczki składały się; kwota odsetek należna w stosunku dziennym - 0,16 złotych, całkowita kwota oprocentowania – 49,69 złotych, prowizja administracyjna – 89,00 złotych, prowizja za udzielenie pożyczki i zarządzanie – 562,31 złotych. Całkowita kwota do zapłaty wynosiła 2.301,00 złotych.

/dowód; umowy pożyczki k-23 do k-24, wniosek o pożyczkę k-25, oświadczenia pozwanej k-26, załącznik do umowy k-27 do k-32/.

W dniu 10 listopada 2022 roku dotychczasowy pożyczkodawca zawarł umowę przelewu wierzytelności z (...) Spółką z o.o. z siedzibą w W.. Wśród przelewanych wierzytelności znalazła się również wierzytelność wynikająca z tytułu zawartej z pozwaną umowy pożyczki.

/dowód; umowa przelewu wierzytelności k-18 do k-22/.

Pismem z dnia 14 marca 2023 roku strona powodowa poinformowała pozwaną o cesji wierzytelności oraz wezwała pozwaną do uregulowania zadłużenia w nieprzekraczalnym terminie do dnia 21 marca 2023 roku, wynoszącego na dzień 14 marca 2023 roku kwotę 2.459,76 złotych, z czego 2.224,30 złotych tytułem należności głównej, 235,46 złotych tytułem odsetek obliczonych na dzień 14 marca 2023 roku.

/dowód; zawiadomienie o cesji wierzytelności k-33/.

Pozwana nie wywiązała się z warunków zawartej umowy – jak wynika z oświadczenia, pożyczkę pozwana zaciągnęła na prośbę znajomej, która miała ją spłacać za pozwaną, lecz słowa nie dotrzymała. W dniu 21 listopada 2023 roku pozwana urodziła dziecko – syna N. B., wobec którego orzeczono stopień niepełnosprawności z uwagi na chorobę wrodzoną. Wymaga stałej opieki, zabiegów medycznych, dlatego pozwana nie pracuje zajmuje się dzieckiem, jest samotną matką i utrzymuje się ze świadczeń otrzymywanych na syna.

/dowód; odpowiedź na pozew k-66, orzeczenie o niepełnosprawności k-70, skierowanie do szpitala k-71 do k-72, zaświadczenie k-83/.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo jest zasadne.

Zebrany materiał dowodowy w postaci dokumentów złożonych przez stronę powodową w sposób oczywisty wskazuje, że pozwana zawarła umowę pożyczki gotówkowej i nie dotrzymała warunków umowy. Umowa został w sposób bezsporny i zgodny z przepisami prawa wypowiedziana.

W tym miejscu przypomnieć należy, iż na nabywcy wierzytelności ciążą identyczne obowiązki, jak na wierzycielu pierwotnym. Ma on obowiązek wykazać istnienie wierzytelności oraz jej wymagalność względem dłużnika, a ponadto winien udokumentować, iż nastąpiła zmiana wierzyciela.

Wyliczona przez stronę powodowa należność nie budzi wątpliwości Sądu.

Wobec powyższych okoliczności należało żądanie pozwu uwzględnić. Nie znalazł Sąd podstaw do uwzględnienia wniosku pozwanej o umorzenie należności wynikających z wyliczenia przez powoda odsetek, tj. w kwocie 47,47 złotych z tytułu niespłaconych odsetek kapitałowych, w kwocie 265,85 złotych z tytułu skapitalizowanych odsetek za opóźnienie oraz w kwocie 20,00 złotych z tytułu niespłaconych opłat związanych z kosztami obsługi zadłużenia przeterminowanego. Pozwana, jak sama twierdzi zaciągnęła zobowiązanie – dochodzone obecnie przez stronę pozwaną – dla swojej znajomej, która nie wywiązała się ze spłaty zobowiązania. Już sama ta okoliczność budzi poważne wątpliwości, co do odpowiedzialnej postawy pozwanej. Ponadto wydaje się, że w powyższej sytuacji ozwana winna była kontrolować swoją znajomą pod kątem wywiązywania się przez nią z obowiązku spłat rat pożyczki obciążających – jakby nie było – pozwaną. Do tego dochodzi, ustalona w trakcie procesu okoliczność, zmiany miejsca zamieszkania przez pozwaną, co z pewnością nie wpłynęło na ewentualny kontakt między stronami procesu na podjęcie ustaleń, co do spłaty zadłużenia.

Wskazane okoliczności zaważyły również na decyzji Sądu nie zastosowania dyspozycji przepisu art. 102 k.p.c.

Zastosowanie art. 102 k.p.c. powinno być oceniane w całokształcie okoliczności, które by uzasadniały odstępstwo od podstawowych zasad decydujących o rozstrzygnięciu w przedmiocie kosztów procesu /art. 98 k.p.c./. Do kręgu tych okoliczności należy zaliczyć zarówno fakty związane z samym przebiegiem procesu, jak i fakty leżące na zewnątrz procesu, zwłaszcza dotyczące stanu majątkowego /sytuacji życiowej/. Okoliczności te powinny być oceniane przede wszystkim z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego /porusza postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 1974 roku, II CZ 223)73/.

W ocenie Sądu zasady współżycia społecznego zostałyby naruszone gdyby odstąpiono od obciążenia pozwanej zwrotem kosztów procesu na rzecz strony powodowej, a to z uwagi na okoliczności przedstawione wcześniej.

Zasądzoną spłatę /należności głównej/ rozłożył Sąd na szesnaście rat, pierwsza do piętnastej w wysokości po 150,00 złotych, a ostatnia szesnasta w wysokości 240,15 złotych, płatne do 10.dnia każdego miesiąca poczynając od miesiąca marca 2025 roku.

Zastosował Sąd instytucję przewidzianą w art. 320 k.p.c. przyjmując, że pozwana spełnia przesłanki przewidziane w tym przepisie.

W szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie /../. Założeniem tego przepisu jest uczynienie postępowania wykonawczego /egzekucji/ realnym ze względu na określoną sytuację ekonomiczną i finansową dłużnika. Unormowanie to daje bowiem możliwość antycypowania trudności mogących wynikać w toku postępowania egzekucyjnego, a które można przewidzieć w fazie postępowania rozpoznawczego.

Szczególnie uzasadnione wypadki w rozumieniu tego przepisu nie muszą, mieć wyjątkowego charakteru. O tym, czy chodzi o szczególnie uzasadnione wypadki, decydują okoliczności konkretnego wypadku. Z reguły chodzić będzie o okoliczności leżące po stronie pozwanego dłużnika, jego sytuację majątkową, finansową, rodzinną, które czynią nierealnym spełnienie przez niego od razu i w pełnej wysokości zasądzonego świadczenia.

/porusza Kodeks postępowania cywilnego z komentarzem pod red. Jerzego Jodłowskiego, Wyd. Prawn., W-wa 1989 rok, str.511, 513/.

Dlatego też Sąd rozłożył zasądzone świadczenie na raty, uznając iż stan majątkowy oraz osobisty pozwanej- w szczególności samotna opieka na chorym dzieckiem oraz deklaracja pozwanej spłaty świadczenia w ratach – przemawiają za tym

O kosztach procesu orzeczono na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. przyjmując zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy. Na koszty te składają się; opłata od pozwu w wysokości 200,00 złotych + wynagrodzenie radcy prawnego za udział w e- postępowaniu / na podstawie art. 505 ³⁷ § 2 k.p.c./ w wysokości 600,00 złotych oraz w niniejszym postepowaniu w wysokości 900,00 złotych + opłata skarbowa w wysokości 17,00 złotych oraz koszty poniesione prze stronę powodową a związane z doręczeniem korespondencji przez komornika sądowego w wysokości 161,19 /k-55/= razem 1.878,19 złotych

Dlatego też mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.