Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w Wydziale I Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący SSR Mariusz Kubiczek

Protokolant st. sekr. sądowy Barbara Pietrzyk

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2017 roku w Tomaszowie Maz.

przy udziale -----------------------------------------

na rozprawie

sprawy z powództwa- O. P.,

przeciwko - (...) S.A. w S.

o odszkodowanie

orzeka;

1/ zasądza od pozwanego (...) Towarzystwa (...) w S. na rzecz powoda O. P. kwotę 13.128,31 zł (trzynaście tysięcy sto dwadzieścia osiem i 31/100 złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 12.728,31 złotych od dnia 25 września 2016 roku do dnia zapłaty, od kwoty 400,00 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 14 października 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 5.474,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania,

2/ nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) Towarzystwa (...) w S. na rzecz Skarbu Państwa –Sądu Rejonowego kwotę 1.143,90 (jeden tysiąc sto czterdzieści trzy i 90/100 złotych) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych w postaci tytułem zwrotu kosztów sądowych w postaci wydatków.

.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 14 października 2016 roku powód O. P., zastąpiony przez radcę prawnego, domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. kwoty 5.100,00 złotych z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 4.700,00 złotych od dnia 25 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty; od kwoty 400,00 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty- tytułem zwrotu kosztów naprawy pojazdu wraz z kosztami procesu /k-2/.

W piśmie procesowym z dnia 11 października 2017 roku powód rozszerzył powództwo do kwoty 13.128.31 złotych, żądając zasądzenia odsetek od kwoty 12.728,31 złotych od dnia 24 września 2016 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 400,00 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty /k-81 do k-82/.

Pozwany – (...) S.A. z siedzibą w S., zastąpiony przez radcę prawnego, wniósł o oddalenie powództwa /również w rozszerzonym zakresie/ i zasądzenie zwrotu kosztów procesu / k-35 i nast., k-95- odpowiedź na pozew/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 20 sierpnia 2016 roku, w K., w godzinach popołudniowych doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki M. (...), numer rej. (...) należący do powoda O. P.. Sprawcą szkody była A. K., kierująca pojazdem posiadającym ubezpieczenie obowiązkowe w (...) S.A. z siedzibą w S..

Policja nie była wzywana na miejsce zdarzenia , a kierujący pojazdami spisali pisemne oświadczenie.

Powód zgłosił szkodę w pozwanym Towarzystwie w dniu 22- 23 sierpnia 2016 roku. W trakcie likwidacji szkody pozwany wypłacił powodowi kwotę 6.286,37 złotych.

Na prywatne zlecenie powoda rzeczoznawca samochodowy ustalił koszt naprawy pojazdu powoda na kwotę 15.483,03 złotych /19.044,13 złotych z podatkiem VAT/. Za wydanie opinii prywatnej powód zapłacił 400,00 złotych.

/dowód; odpis faktury k-4, oświadczenie sprawcy kolizji k-22, wspólne oświadczenie k-23, oświadczenie o likwidacji szkody k-24, kalkulacja naprawy k-13 do k-21,opinia prywatna k-25 do k-28, ponadto akta szkodowe k-43/.

Biegły w dziedzinie mechaniki samochodowej i wycen pojazdów oraz kosztorysowania szkód komunikacyjnych stwierdził, że koszt naprawy pojazdu marki M. o numerze rej. (...) uszkodzonego w dniu 20 sierpnia 2016 roku, przy uwzględnieniu cen części oryginalnych bez uwzględnienia amortyzacji i stawek za roboczogodzinę stosowanych przez autoryzowane serwisy naprawcze wynosił 19.014, 68 złotych brutto.

Analiza porównawcza obu kalkulacji /kalkulacji naprawy sporządzonej w systemie A. przez pozwanego oraz kalkulacja wykonana w tym samym systemie przez prywatnego rzeczoznawcę/ wskazuje, że o istotnej różnicy wyliczonych kosztów naprawy samochodu M. o nr rej. (...) decydują;

- uwzględnienie w kalkulacji powoda cen części oryginalnych z logo producenta pojazdu,

- rozszerzenie zakresu naprawy samochodu poszkodowanego o wymianę zagłówków foteli przednich oraz zestawu mocowania zderzaka tylnego. Ponadto w kalkulacji powoda uwzględniono formowanie tyłu samochodu,

- brak potrąceń cen części zamiennych i kosztów lakierowania w kosztorysie powoda,

- odmienna stawka za jedną roboczogodzinę- w kalkulacji powoda 130,00 zł netto, w kalkulacji strony pozwanej 54,50 zł.

Koszt ten ustalono, przyjmując przeciętną stawkę za jedną roboczogodzinę, ceny materiałów lakierniczych i nowych części zamiennych bez potrąceń.

Pomimo dostępu do wnętrza pojazdu przedstawiciel strony pozwanej nie udokumentował stanu zagłówków foteli przednich i nie ujął tego uszkodzenia w kalkulacji.

Biegły podał, że w wyniku przedmiotowego zdarzenia mogło dojść do wyzwolenia zagłówków foteli przednich.

Biegły przyjął ostatecznie następujący zakres uszkodzeń samochodu marki M. uszkodzonego w dniu 20 sierpnia 2016 roku;

części do wymiany- wykładzina zderzaka tylnego; listwy ozdobne- tylna lewa i tylna prawa; listwa ozdobna tylna zderzaka; zamocowanie dolne lewe i prawe zderzaka tylnego; poprzeczka zderzaka tylnego; wzmocnienie środkowe zderzaka tylnego; zestaw mocowania zderzaka tylnego; czujniki parkowania tylne wewnętrzne –lewy i prawy; poszycie tyłu dolne; lampy tylne- lewa i prawa; wykładzina wewnętrzna blachy tyłu; zagłówki foteli przednich- lewy i prawy,

części do naprawy- poprzeczka tylna wewnętrzna- czasochłonność 20 jc; formowanie tyłu- czasochłonność 5 jc,

części do lakierowania- poszycie tyłu dolne- lakierowanie nowej części, wynikające z kwalifikacji wymiany; wykładzina zderzaka tylnego- lakierowanie nowej części, wynikające z kwalifikacji wymiany; czujniki parkowania tylne wewnętrzne- lewy i prawy- lakierowanie nowej części, wynikające z kwalifikacji wymiany.

Biegły przyjął stawkę roboczogodziny na przeciętnym poziomie = 130,00 złotych bez podatku VAT. Bowiem jak podał w opinii w 2016 roku, jak i obecnie, stawki serwisów nieautoryzowanych mieściły się w zakresie od 80,00 zł/rbg netto do 120,00 zł/rbg netto. Dla serwisów autoryzowanych, stawki były i SA wyższe i mieszczą się w zakresie od 120,00 zł/rbg do 150 zł/rbg.

Biegły podkreślił, że dostępny asortyment części porównywalnej jakości, nie zapewnia zastąpienia wszystkich części oryginalnych z logo M. zamiennikami. Ponadto części porównywalnej jakości przyjęte w kosztorysie strony pozwanej odpowiadają najniższym cenom i według tego kryterium zebrano dane w kosztorysie.

/ dowód: opinia biegłego T. F. k- 60 do k- 70, opinia uzupełniająca ustna k-91 do k-91 odwrót(00;05;09 do 00;11;40)/.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Zebrany materiał dowodowy w postaci dokumentów /złożonych przez strony/, był poddany pod ocenę biegłego w dziedzinie mechaniki samochodowej i wycen pojazdów oraz kosztorysowania szkód komunikacyjnych w opinii / k-60 i następne/ . Biegły w sposób jednoznaczny wypowiedział się co do oceny procesu likwidowania szkody- poddając analizie bezsporny i sporny między stronami zakres uszkodzeń oraz potrzebę użycia części oryginalnych z logo producenta bądź tzw. zamienników w oparciu o obowiązujące stawki tzw. roboczogodziny- w procesie likwidacji szkody.

Opinia opiera się o analizę zebranych w sprawie dowodów, zawiera jasne i czytelne wnioski, koresponduje z pozostałym materiałem dowodowym.

W ocenie Sądu opinia wydana przez T. F. opracowana została w sposób rzetelny i kompleksowy. Biegły odniósł się do wszystkich możliwych kwestii i zarzutów /k-75/. Przedstawione przez biegłego stanowisko zostało gruntownie umotywowane.

Opinia biegłego zawiera logiczne wnioski i ich uzasadnienie, dlatego też doszedł Sąd do przekonania, że zasługuje na danie jej w pełni wiary.

Zgodnie z treścią przepisu art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

O ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody / art.824 ¹ §1 k.c./.

Do umów ubezpieczenia obowiązkowego, w sprawach nieuregulowanych w ustawie, stosuje się przepisy kodeksu cywilnego / porusza art.22 ust.1 powołanej ustawy- ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003r. ( Dz.U. nr 124, poz.1152 z późniejszymi zmianami)/.

Zakres odszkodowania wyznacza również dyspozycja przepisu art. 361 § 2 k.c. stanowiąc, że / … / w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie pomocne jest orzecznictwo Sądu Najwyższego, wyjaśniając w jaki sposób należy interpretować wskazane przepisy, a w szczególności w wyroku z dnia 20 lutego 2002r. V CKN 903/00 / opublikowany OSNC 2003, numer 1, poz. 15/.

W wyroku z dnia 20 lutego 2002r. Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że jeżeli koszt naprawy samochodu jest wyższy od jego wartości przed uszkodzeniem, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do kwoty odpowiadającej różnicy wartości samochodu sprzed i po wypadku.

Określenie pojęć „ szkody” i „ odszkodowania” w razie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za szkody wyrządzone ruchem pojazdów mechanicznych, następuje na gruncie kodeksu cywilnego, bowiem zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu ponosi co do zasady odpowiedzialność w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody / art. 9 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003r./. Świadczenie zobowiązanego, polegające na przywróceniu stanu poprzedniego lub zapłaceniu kwoty odpowiadającej wartości takiego przywrócenia /kosztów naprawy samochodu/, nie powinno przekraczać kosztów celowych, ekonomicznie uzasadnionych. Gdy w konkretnych okolicznościach sprawy zostanie stwierdzony brak ekonomicznego uzasadnienia naprawienia szkody we wskazany sposób, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do innej formy odszkodowania. Polega ona na zapłaceniu kwoty wyrównującej uszczerbek majątkowy wyrażający się różnicą pomiędzy wartością samochodu przed i po uszkodzeniu. Typową sytuacją, wymagającą określenia zakresu odszkodowawczego, jest sytuacja, w której koszt naprawy samochodu znacznie przekraczałby wartość samochodu przed wypadkiem; wtedy przywrócenie stanu poprzedniego pociągałoby za sobą dla poszkodowanego nadmierne koszty / art. 363 § 1 k.c./. Gdyby więc koszt naprawy samochodu był znacznie wyższy od wartości samochodu przed uszkodzeniem, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do kwoty odpowiadającej różnicy wartości samochodu sprzed i po wypadku.

Biorąc pod rozwagę przedstawione powyżej orzecznictwo oraz wnioski zawarte w opinii biegłego w dziedzinie mechaniki samochodowej i wycen pojazdów oraz kosztorysowania szkód komunikacyjnych stwierdzić należy, że powodowi należy się zwrot kosztów naprawy pojazdu przy użyciu części oryginalnych i serwisowych części zamiennych, który to koszt biegły wycenił na kwotę 19.014,68 złotych brutto.

W ocenie Sądu, przyjęcie kosztów naprawy w wysokości 19.014,68 złotych brutto / przy użycie części oryginalnych z logo M. oraz bez tego logo/, jest uzasadniony, a to z uwagi na wnioski postawione przez biegłego w opinii /k-64 odwrót do k-67/.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 13.128,31 złotych /tj. różnicę pomiędzy kwotą naprawy ustaloną przez biegłego = 19.014,68 zł brutto – 6.286,37 zł brutto, wypłaconą przez pozwanego + 400,00 zł (koszt prywatnej opinii k-4)/.

Odsetki od zasądzonej kwoty przyjęto od dat wskazanych w piśmie rozszerzającym powództwo /k-81/, uznając bieg odsetek od kwoty 12.728,31 złotych od dnia 25 września 2016 roku za uzasadniony przepisem art. 817 § 1 k.c., co do żądania kwoty 400,00 złotych (zwrot kosztów prywatnej opinii) odsetki przyjęto od dnia wniesienia powództwa, tj. od dnia 14 października 2016 roku /art. 481 § 1 k.c./.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. przyjmując zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy. Na koszty te składają się; opłata od pozwu = 255,00 zł oraz 402,00 zł, wynagrodzenie radcy prawnego = 4.800,00 zł- obliczone na podstawie rozporządzenia M.S. z dnia 22 października 2015 roku, opłata skarbowa od pełnomocnictwa = 17,00 zł.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz.U. nr 167, poz. 1398 ze zmianami) w związku z art. 98 k.p.c., składają się na nie wydatki w postaci wynagrodzenia biegłego za wydanie opinii w sprawie w wysokości 1.143,90 zł / k-73 oraz k-98/.