Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Jolanta Szczęsna
Protokolant:	Natalia Milczarek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2018 r. w T.

sprawy z powództwa

K. M.

przeciwko

R. M.

o eksmisję

orzeka:

1.  nakazuje pozwanej R. M. opuszczenie i opróżnienie wraz ze wszystkimi rzeczami, stanowiącymi jej własność lokalu mieszkalnego - domu, położonego w T. przy ul. (...) i wydanie go powodowi K. M.;

2.  zasądza od pozwanej na rzez powoda 257 złotych (dwieście pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt: I C 2116/16

UZASADNIENIE

Powód K. M. wniósł o nakazanie pozwanej R. M. , aby opuściła i opróżniła ze swoich rzeczy lokal mieszkalny /dom/ położony w T., przy ulicy (...) i wydała go powodowi. Nadto powód wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanej kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że jest wyłącznym właścicielem nieruchomości zabudowanej, położonej w T., przy ulicy (...). Podał powód, że pozostawał z pozwaną w związku małżeńskim do dnia 22 lutego 2013 roku. W wyroku rozwodowym Sąd nie orzekał o sposobie korzystania we wspólnego mieszkania, albowiem strony w dniu 17 listopada 2008 roku zawarły notarialnie umowę o ustanowieniu rozdzielności majątkowej. Niezależnie od tego przedmiotową nieruchomość powód otrzymał drogą darowizny dnia 18 sierpnia 1994 roku od swoich rodziców, którzy korzystają z prawa dożywocia, polegającego na nieodpłatnym prawie do użytkowania domu mieszkalnego, budynków gospodarczych i całej działki. Powołał się powód na przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgodnie z którymi przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę należą do majątku osobistego małżonków. Powód nie wyrażał zgody na dalsze zamieszkiwanie pozwanej w przedmiotowym domu.

/vide: pozew k. 2 -3 akt/.

Na terminie rozprawy w dniu 20 kwietnia 2017 roku pozwana R. M. wniosła o oddalenie powództwa. Powołała się na wyrok rozwodowy, w którym Sąd przydzielił opiekę nad dziećmi stron matce i ustalił miejsce ich pobytu przy powódce.

/ vide: protokół rozprawy z dnia 20 kwietnia 2017 roku k. 40 akt/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Umową darowizny z dnia 18 sierpnia 1994 roku rodzice powoda podarowali synowi /powodowi/ nieruchomość rolną zabudowaną, położoną w T., przy ulicy (...). Powód figuruje zatem w księdze wieczystej nr (...), jako jedyny właściciel przedmiotowej nieruchomości. Aktem notarialnym z dnia 17 listopada 2008 roku strony zawarły umowę o ustanowieniu rozdzielności majątkowej. W dniu 3 czerwca 2000 roku strony zawarły związek małżeński, zaś wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 22 lutego 2013 roku związek ten został rozwiązany przez rozwód. W wyroku rozwodowym Sąd ustalił miejsce pobytu małoletnich dzieci stron przy matce T. M..

Pozwana wyprowadziła się z domu, przy ulicy (...) jeszcze przed rozwodem stron i zamieszkała u swojej matki, gdzie przebywała około 4 lat. Przez cały czas pozostawała zameldowana u powoda. W dniu 11 listopada 2016 roku pozwana wprowadziła się z powrotem do powoda. Do incydentu tego wzywana była Policja, jednakże pozwana okazała się miejscem zameldowania w przedmiotowym mieszkaniu, w związku z czym funkcjonariusze odstąpili od czynności. Powód wezwał pozwaną w dniu 17 listopada 2016 roku pisemnie do natychmiastowego opuszczenia lokalu. Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2018 roku Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim orzekł, że władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi stron powierza obojgu rodzicom, zaś miejscem pobytu małoletnich pozostaje każdorazowe miejsce zamieszkanie matki R. M.. Postanowieniem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 9 maja 2018 roku Sąd Okręgowy zmienił w/w postanowienie w ten sposób, że wniosek o zmianę sposobu wykonywania władzy rodzicielskiej oddalił, w związku z czym aktualne stało się orzeczenie w tym przedmiocie zawarte w wyroku rozwodowym stron. Do dnia wydania wyroku pozwana zamieszkiwała w przedmiotowej nieruchomości, podobnie, jak małoletnie dzieci stron. Matka pozwanej, u której poprzednio pozwana zamieszkiwała jest posiadaczką domu, w którym jedno piętro wynajmuje lokatorom. Pozwana pracuje na połowę etatu, zarabiając około 1050 zł, ponadto otrzymuje świadczenie 500 plus na każde z dzieci, tj. łącznie 1000 zł miesięcznie. Ma też zasądzone alimenty od powoda na dzieci oraz na siebie. Powód jest związany z inną partnerką, z którą chciałby zamieszkać, podczas gdy pozwana zajmuje piętro domu. Pozwana nie partycypuje w utrzymaniu nieruchomości.

/dowody: wypis z księgi wieczystej nr (...)/ k. 6- 14 akt i akta księgi wieczystej, wyrok rozwodowy I C 165/12, k. 15-16 i akta w/w sprawy, akt notarialny repertorium A 16552/2008 o ustanowieniu rozdzielności majątkowej, k. 18-19 akt, wezwanie do opuszczenia lokalu, k.20 - 22 akt, dokumenty w aktach III RC 170/14, dokumenty w aktach Kmp 77/14 ki III K 46/14, dokumenty w aktach III Nsm 631/16, dokumenty zawarte w aktach II Ca 266/18, dokumenty zawarte w aktach spraw RC 58/15 i III RC 169/14, zeznania świadków T. M., Z. M., k.57-58 akt, zeznania świadków A. B., k. 77-78 akt, postanowienie SR w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 31 stycznia 2018 roku, k. 121-123, postanowienie Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 9 maja 2018 roku, k. 124 akt, przesłuchanie stron, k. 143-144 akt/.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 222 § 1 kodeksu cywilnego - właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

Powód jest wyłącznym beneficjentem lokalu mieszkalny /domu/ położonego w T., przy ulicy (...).

Zgodnie z treścią art. 33 ust. 1 i 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej i nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił. Niewątpliwe powód stał się wyłącznym właścicielem przedmiotowej nieruchomości przed datą powstania wspólności ustawowej małżeńskiej między stronami, bo w dniu 18 sierpnia 1994 roku; ponadto nastąpiło to w drodze darowizny przez rodziców powoda, którzy na przedmiotowej nieruchomości korzystają z prawa dożywocia. Dodatkowo w trakcie trwania małżeństwa tj. 17 listopada 2008 roku strony zawarły umowę o ustanowieniu rozdzielności majątkowej, zgodnie z którą każdy z małżonków zachowuje zarówno majątek nabyty przed zawarciem umowy, jak i później. Bez wątpienia przedmiotowa nieruchomość należała do majątku odrębnego powoda. Jak ustalono w toku postępowania dowodowego powód nie zezwolił pozwanej na ponowne zamieszkanie w przedmiotowym domu, a nawet zgłosił na Policję fakt bezprawnego wprowadzenia się pozwanej do mieszkania. Pozwana, jak sama przyznała nie partycypuje w utrzymaniu nieruchomości. Pozwana nie wykazała, że przysługuje jej jakikolwiek skuteczne względem właściciela uprawnienie do zamieszkiwania w budynku, będącego przedmiotem sporu, poza powoływaniem się na orzeczenie Sądu rodzinnego, ustalającego miejsce pobytu dzieci stron przy matce. Argument ten nie ma merytorycznego znaczenia dla niniejszej sprawy, gdyż jak podkreślił Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w uzasadnieniu postanowienia z dnia 9 maja 2018 roku, w sprawie II Ca 266/18: „wspólne zamieszkiwanie byłych małżonków i w konsekwencji ich dzieci stanowi niewątpliwie stan przejściowy”, zatem w razie zmiany okoliczności Sąd rodzinny może zmienić orzeczenie w tym przedmiocie, kierując się zasadą dobra dzieci, a co nie upoważnia pozwanej do zamieszkiwania w lokalu powoda, bez tytułu prawnego. Na marginesie zaznaczyć należało, że sytuacja majątkowa i mieszkaniowa pozwanej nie należy do tragicznych, uzyskuje ona dochody z wynagrodzenia za pracę, którą świadczy wprawdzie na pół etatu, jakkolwiek nie ma przeszkód, aby pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy; uzyskuje pozwana świadczenia alimentacyjne na siebie i dzieci oraz tzw. świadczenie 500 plus na oboje dzieci. Powód ze swej strony partycypuje w wychowaniu i utrzymaniu dzieci. Pozwana przez około 4 lata mieszkała u swojej matki, która dysponuje domem mieszkalnym, częściowo wynajmowanym w celach komercyjnych. Pozwana nie podniosła skutecznie zarzutu zatrzymania z art. 461 k.c., mimo iż wywodziła, że przedmiotowy budynek rozbudowywany był ze wspólnych dochodów stron. Sprawy ewentualnych wzajemnych rozliczeń stron w związku z podziałem majątku dorobkowego nie miały wpływu na orzeczenie w przedmiocie eksmisji i są przedmiotem odrębnego postępowania.

W ocenie Sądu analiza materiału dowodowego nie wykazała, ażeby pozwana miała skuteczne względem powoda uprawnienie do władania nieruchomością.

Odnośnie ustalenia uprawnienia pozwanej do otrzymania lokalu socjalnego - zgodnie z art. 14 Ustawy z dnia 21.06.2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r., Nr 31, poz. 266 ze zm.), w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy, przy czym zgodnie z ust. 7 w/w Ustawy przepisu tego nie stosuje się do osób, które utraciły tytuł prawny do lokalu nie wchodzącego w skład publicznego zasobu mieszkaniowego /…/ Zatem w odniesieniu do pozwanej wyżej wymieniona Ustawa wyklucza stosowanie ust. 4 art. 14, a co za tym idzie Sąd nie miał obowiązku badać i orzekać o uprawnieniu do lokalu socjalnego w odniesieniu do pozwanej, jakkolwiek stosowne ustalenia faktyczne Sąd i tak poczynił /vide: zaświadczenia z MOPS Kk 33 i k. 58 akt, zaświadczenie z PUP k. 34, /. Nadto sama pozwana zeznała, że aktualnie pozostaje w zatrudnieniu.

Mając powyższe na uwadze roszczenie powoda o eksmisję było w pełni uzasadnione.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 i nast. k.p.c. zasądzając je na rzecz powoda, w tym kwotę 240 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, ustalonego zgodnie z § 7 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie w brzmieniu ustalonym Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku zmieniającym rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie.

SSR Jolanta Szczęsna