Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Maz. IV Wydział Pracy w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Jolanta Jaros - Skwarczyńska
Ławnicy Teresa Śmiechowicz Barbara Gajewska
Protokolant: st. sekr. sądowy Zofia Kaczmarek

po rozpoznaniu w dniu 02 grudnia 2015 r. w Tomaszowie Maz. na rozprawie

sprawy z powództwa P. A.

przeciwko (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O.

o odszkodowanie w związku z nieuzasadnionym wypowiedzeniem umowy o pracę

1/. oddala powództwo;

2/. zasądza od powoda P. A. na rzecz pozwanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. kwotę 60,00 (sześćdziesiąt złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

3/. odstępuje od obciążania powoda P. A. kosztami sądowymi - kosztami wydatków na opinie biegłych.

Sygn. akt IV P 311/13

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 28 października 2013r., skierowanym przeciwko pozwanemu (...) sp. z o.o. z siedzibą w O., powód P. A. reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego wnosił o przywrócenie do pracy na dotychczasowym stanowisku oraz o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego pracodawcy zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na uzasadnienie swojego żądania pełnomocnik powoda wskazał, iż powód P. A. był zatrudniony u pozwanego od 5 grudnia 1995r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, ostatnio na stanowisku operatora prasy w pełnym wymiarze czasu pracy.

Nadto, pełnomocnik powoda wskazał, iż w dniu 17 października 2013r. po zakończonej zmianie, powód został wezwany do kierownika, gdzie w obecności J. M. oraz wezwanego z urlopu przełożonego K. G. otrzymał informację o zwolnieniu go z pracy w trybie dyscyplinarnym, z uwagi na stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości.

W ocenie pełnomocnika powoda, decyzja pracodawcy o zwolnieniu dyscyplinarnym powoda jest niesprawiedliwa i krzywdząca, a oświadczenie o rozwiązaniu umowy w trybie natychmiastowym w okolicznościach przedmiotowej sprawy było posunięciem zbyt drastycznym, gdyż powód na przestrzeni całej swojej pracy w pozwanym zakładzie zawsze lojalnie wywiązywał się ze swoich obowiązków jak i nie stosowano wobec niego nigdy jakichkolwiek kar porządkowych.

Ponadto, zdaniem pełnomocnika powoda, decyzja pracodawcy o zastosowaniu wobec powoda P. A. zwolnienia dyscyplinarnego, jako najdalej idącej sankcji wobec pracownika, powinna być stosowana z dużą ostrożnością i rozwagą, po rozważeniu wszystkich aspektów indywidualnej sprawy. W świetle okoliczności przedmiotowej sprawy, istniały uzasadnione wątpliwości co do zasadności stawianego powodowi zarzutu znajdowania się w czasie pracy w stanie po użyciu alkoholu, ale z pewnością trudno jest tu mówić o zaistnieniu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, gdyż nie każde naruszenie może być kwalifikowane jako podstawa do zwolnienia dyscyplinarnego.

W odpowiedzi na pozew z dnia 20 listopada 2013r. pozwany reprezentowany przez pełnomocnika wnosił o oddalenie powództwa w całości, o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego lekarza toksykologa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na uzasadnienie swojego stanowiska pełnomocnik pozwanego wskazał, iż przyczyną wypowiedzenia powodowi umowy o pracę było stawienie się do pracy przez powoda w stanie po użyciu alkoholu, co wykazały badania alkotestem, przeprowadzone przez pracownika Serwisu (...), zachowanie powoda zgodnie z Regulaminem Pracy przyjętym i obowiązującym w pozwanej spółce stanowi ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych.

Dodatkowo, pełnomocnik pozwanego podniósł, iż okoliczności podnoszone przez powoda w uzasadnieniu złożonego pozwu nie odpowiadają rzeczywistości, albowiem w dniu 02 października 2013r. w godzinach 21.00-22.30 S. ds. Serwisu (...) w C. (...) M. T. przeprowadził kontrolę trzeźwości pracowników zakładu pozwanej (...), a w wyniku dokonanej kontroli u pracownika działu produkcji P. A. ujawniono wynik po spożyciu alkoholu. W badaniu przeprowadzonym alkotestem A. I. o godz. 22.15 wykazano wynik 0,12 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a powtórne badanie z godziny 22.32 wykazało 0,10 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Nadto, pełnomocnik pozwanego wskazał, iż stanowisko – operator prasy, na którym ostatnio pracował powód jest stanowiskiem mogących stwarzać niebezpieczeństwo oraz wymagającym pracy na wysokości powyżej 3 m, a powód P. A. dopuścił się ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, stawiając się w miejscu pracy pod wpływem alkoholu. W tych okolicznościach rozwiązanie stosunku pracy w trybie art. 30 § 1 pkt 3 k.p. w zw. z art. 52 §1 pkt 1 k.p. było uzasadnione.

Na rozprawie w dniu 19 lutego 2015r., pełnomocnik powoda sprecyzował wniesione powództwo w ten sposób, iż wnosił o zasądzenie na rzecz powoda P. A. od pozwanego odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę, wysokości 3- miesięcznego wynagrodzenia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia odpisu pozwu

Pełnomocnik pozwanego nie uznał tak sprecyzowanego powództwa i wnosił o jego oddalenie w całości.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Powód P. A. został zatrudniony w pozwanym zakładzie pracy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. w dniu 05 grudnia 1995r. na podstawie umowy o pracę na czas określony, a następnie od dnia 06.10.1996r. na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku mechanika maszyn i urządzeń, a ostatnio na stanowisku operatora prasy i pieca.

Jako miejsce pracy strony wskazały Zakład Produkcyjny (...) koło P..

dowód: akta osobowe powoda P. A.- część B;

zeznania powoda P. A. - protokół rozprawy audio video z dnia 02.12.2015r. 00:04:22 do 00:06:38 – k. 201 verte i k. 48 verte- k.49;

W dniu 02 października 2013r., w południe około godziny 13.00 powód P. A. wypił 0,5 litra piwa półlitrowego (...), zgrzanego z sokiem malinowym, gdyż czuł się osłabiony oraz miał stan podgorączkowy. Tego dnia obiadu praktycznie nie spożywał, gdyż nie miał apetytu. Przed wyjściem do pracy około godziny 21.15 lub 21.20 zjadł cztery pierogi z kapustą z grzybami, wypił herbatę z cytryną, syrop B. na gardło oraz łyżkę stołową A..

Do pracy na godzinę 22.00, na trzecią zmianę pojechał własnym samochodem, a po drodze zabrał jeszcze kolegę M. K..

Po wejściu na teren zakładu, tak jak wszyscy pozostali pracownicy, rozpoczynający pracę na III zmianie został poddany rutynowej kontroli trzeźwości.

Pierwsze badanie z godz. 22:15 wykazało u powoda P. A. 0,12 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a kolejne z godz. 22:32 wykazało 0,10 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Przedmiotowe badanie zostało wykonane urządzeniem A. (...), posiadającym atest. Badanie to zostało przeprowadzone przez pracownika Serwisu (...), w obecności świadków M. F. i K. G..

Analizator wydechu (...) (...) posiadał aktualne świadectwo wzorcowania, a przeprowadzone badanie zostało wykonane prawidłowo, gdyż wykonujący analizę wydychanego powietrza zachował stosowny odstęp czasu (min. 15 min.) między pierwszym a drugim badaniem, wykluczając tym samym obecność alkoholu zalegającego (resztkowego) w ustach powoda P. A..

Po wykonanym badaniu powód P. A. poinformował pracowników ochrony, że pił piwo w ilości 0,5 litra około godz. 12-13.

Po przeprowadzonym badaniu, powód P. A. nie został dopuszczony do wykonywania pracy i opuścił teren zakład pracy.

Około godziny 23.10, powód P. A. skontaktował się z M. S. ds. Serwisu (...), prosząc o jego uczestnictwo w badaniu krwi na zawartość alkoholu.

Przeprowadzone o godz. 23.17 badanie krwi na zawartość alkoholu wykazało 0,00 g/l.

dowód: zeznania powoda P. A. – protokół rozprawy audio video z dnia 02.12.2015r. 00:04:22 do 00:06:38 – k. 201 verte i k. 48 verte, 49 i 49 verte;

protokół badania na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu nr (...) – k. 23-24;

świadectwo wzorcowania – k. 25- 26; notatka służbowa z dnia 03.10.2013r. –k. 27;

zeznania świadków M. T. – 50-51; świadka K. G. – k. 51- 52; świadka M. F.- k. 52- 52 verte; świadka M. A. – k. 52 verte;

wynik badania laboratoryjnego – k. 9;

W piśmie z dnia 07.10.2013r., skierowanym do Dyrektora Zakładu Produkcyjnego w W., Kierownik Zakładu ds. Produkcji Zakładu Produkcyjnego (...) wnosił o rozwiązanie z powodem P. A. umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, w trybie art. 52 § 1 k.p. wskazując, iż w dniu 02.10.2013r. przystępując do pracy na zmianę III powód P. A. znajdował się w stanie wskazującym na spożycie alkoholu.

Oświadczeniem z dnia 17.10.2013r., pozwany pracodawca zakład (...) z siedzibą w O. rozwiązał z powodem P. A. umowę o pracę z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych tj. art. 52 § 1 pkt 1 k.p. oraz § 37 ust. 1 pkt 6 Regulaminu Pracy (...) sp. z o.o., polegającego na stawieniu się do pracy w dniu 02.10.2013r. w stanie po spożyciu alkoholu.

Po zapoznaniu się z treścią w/w pisma, powód P. A. odmówił odbioru i podpisania pisma.

dowód: akta osobowe powoda P. A. – Dział C;

W myśl § 37 ust. 1 pkt 6 Regulaminu Pracy, obowiązującego u pozwanego pracodawcy, za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych oraz ustalonego porządku i dyscypliny pracy uważa się w szczególności m.in.: stawienie się do pracy w stanie po spożyciu alkoholu, spożywanie alkoholu na terenie zakładu oraz wnoszenie alkoholu na teren zakładu.

Powód P. A. zapoznany został z treścią obowiązującego u strony pozwanej regulaminu pracy.

dowód: Regulamin Pracy obowiązujący u pozwanego parcodqawcy – k.29;

akta osobowe powoda P. A.;

Przeziębienie - stan gorączkowy nie miał istotnego wpływu na metabolizm alkoholu w organizmie powoda P. A.. Prawidłowo wykonane badania przy użyciu urządzenia (...) (...) świadczą o tym, iż w jamie ustnej powoda nie było resztek po spożyciu płynu A..

Syrop B. zawierający substancję czynną: plantaginis lance olatae extractum fliudum, beta vulgaris sirupus oraz miód nie zawierają w swym składzie alkoholu etylowego.

Spożywanie gorącego piwa z sokiem malinowym, również nie wpływa w istotny sposób na wchłanianie i utrzymywanie się alkoholu w organizmie człowieka.

Wyniki przeprowadzonych badań na zawartość alkoholu wskazują, iż powód P. A. znajdował się w końcowej fazie eliminacji alkoholu.

Współczynnik eliminacji alkoholu jest wartością stałą i waha się w granicach 0,1 - 0,3 promila/godzinę.

dowód: opinia toksykologiczna sporządzona przez specjalistę z zakresu toksykologii medycznej dr n. med.R. C. – k. 96-99 oraz uzupełniająca pisemna opinia – k.117-121;

opinia sądowo – lekarska z toksykologii klinicznej dr n med. E. K.- k. 178-183;

Powyższe ustalenia faktyczne, Sąd poczynił w oparciu o dokumenty załączone do akt niniejszej sprawy jak i dokumenty zgromadzone w aktach osobowych powoda, opinie biegłych z zakresu toksykologii medycznej i klinicznej, zeznania świadków M. T., K. G., M. F., M. A. jak i zeznania samego powoda P. A., które uznał za wiarygodne.

Dokonując oceny zgromadzonego tak materiału dowodowego Sąd uznał, iż brak jest podstaw, aby odmówić waloru wiarygodności opiniom, sporządzonym w niniejszej sprawie przez w/w biegłych. Zdaniem Sądu, powyższe opinie zostały sporządzone w oparciu o wiedzę i doświadczenie biegłych w zakresie ich specjalności. Ponadto, opinie te jako odnoszące się do wszystkich kwestii zawartych w tezach dowodowych są wyczerpujące i zawierają fachowe uzasadnienie wniosków końcowych w nich zawartych. Dlatego też z tych względów stały się podstawą poczynienia ustaleń faktycznych przez Sąd.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 52 § 1pkt 1 k.p. pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych.

W myśl art. 30 § 4 k.p. pracodawca składając pracownikowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia powinien w jego treści wskazać rzeczywistą i konkretną przyczynę uzasadniającą to rozwiązanie. Z brzmienia cytowanego przepisu art. 52 § 1 pkt 1 k.p. wynika, że pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Przepisy kodeksu pracy nie definiują, jakie zachowanie pracownika stanowi ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych, pozostawiając ocenę konkretnych zdarzeń subiektywnemu odczuciu pracodawcy i zezwalając jednocześnie na domaganie się przez pracownika kontroli takiej oceny w toku postępowania sądowego.

Nie budzi jednak wątpliwości, że nie każde zaniedbanie pracownika czy nawet działanie wbrew oczekiwaniom pracodawcy może być ocenione jako ciężkie naruszenie obowiązków w rozumieniu art. 52 k.p. Musi to być naruszenie podstawowego obowiązku, zaś powaga tego naruszenia rozumiana musi być jako znaczny stopień winy pracownika. Naruszenie musi być zatem spowodowane przez pracownika świadomie, w sposób przez niego zawiniony oraz musi stwarzać zagrożenie dla interesów pracodawcy. Dlatego też rozwiązanie umowy o pracę w tym trybie, jako nadzwyczajny sposób rozwiązania stosunku pracy, powinno być stosowane przez pracodawcę wyjątkowo i ze szczególną ostrożnością. Musi ponadto być uzasadnione szczególnymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli lub rażącym niedbalstwie (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 czerwca 1997 r., I PKN 193/97, OSNAPiUS 1998, nr 9, poz. 269). Jak przy tym wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 września 2001 r. (I PKN 634/2000, OSNP 2003, nr 16, poz. 381) „rażące niedbalstwo jako element ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.) jest postacią winy nieumyślnej, której nasilenie wyraża się w całkowitym ignorowaniu przez pracownika następstw jego działania, jeżeli rodzaj wykonywanych obowiązków lub zajmowane stanowisko nakazują szczególną przezorność i ostrożność w działaniu.”

Na tle regulacji art. 100 § 1 i § 2 pkt 2 k.p. nie budzi wątpliwości, że pracownik jest obowiązany wykonywać pracę starannie i sumiennie oraz przestrzegać regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku. Zobowiązanie pracownika do wykonywania pracy wynika zresztą wprost z treści art. 22 k.p. Tym samym nie budzi wątpliwości, że obowiązkiem każdego z pracowników jest zachowanie trzeźwości, który to obowiązek polega m.in. na gotowości do wykonywania pracy w stanie trzeźwości przez cały okres, w którym, pracodawca ma prawo wymagać od pracownika – w normalnym przebiegu wydarzeń –świadczenia pracy. Naruszeniem w/w obowiązku „świadczenia pracy” i odpowiednio gotowości do wykonywania pracy jest stawienie się przez pracownika do pracy w stanie nietrzeźwości. Bez znaczenia pozostają przy tym okoliczności, które doprowadziły do spożycia alkoholu przez pracownika.

Nadto, nie jest konieczne ustalenie ściśle określonego stężenia alkoholu we krwi pracownika, do celów postępowania w sprawach ze stosunku pracy. (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca 1987r., I PRN 36/87, OSNC 1989/2/32, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1999r., I PKN 344/99, OSNP 2001/6/190, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2006r., I PK 165/06, Pr. Pracy 2007/4/27).

Obowiązek zachowania trzeźwości jest jednym z podstawowych obowiązków każdego z pracowników, którego naruszenie może uzasadniać stosowanie wobec pracownika trybu rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 52 k.p. Należy przy tym wyraźnie podkreślić, że uzasadnioną przyczyną rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę na podstawie przepisu art. 52 § 1 pkt 1 kodeksu pracy nie musi być wyłącznie zawinione uchybienie podstawowym obowiązkom pracowniczym, wywołujące istotną szkodę majątkową w mieniu pracodawcy. Taką przyczyną może być bowiem również zawinione i bezprawne zachowanie pracownika powodujące samo tylko zagrożenie interesów pracodawcy. (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 2012r., II PK 143/11, LEX nr 1217883). Tym samym przyjąć należy, iż niezależnie od tego czy stawienie się przez pracownika do pracy w stanie nietrzeźwości wywołało szkodę po stronie pracodawcy czy też nie, sam fakt stawienia się do pracy w takim stanie może być uznany za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, o którym mowa w art. 52 § 1 pkt 1 k.p. (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 1986r., sygn. akt II PRN 20/85, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 2003r., I PK 5/03, LEX nr 599521).

Podkreślenia nadto wymaga, że to na pracodawcy, jako osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne, spoczywa ciężar udowodnienia przed sądem, że określone działanie pracownika miało w rzeczywistości miejsce oraz że cechuje je znaczny rozmiar winy. Jak bowiem podkreślił Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 5 lutego 1998 r. I PKN 519/97, OSNP 1999/2/48: „obowiązek udowodnienia wskazanej przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika obciąża pracodawcę (art. 52 § 1 KP i art. 6 KC w związku z art. 300 KP)”. Podobnie wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 lutego 1997 r. I PKN 698/96, OSNP 1997/18/339, w którym stwierdził, iż „w sprawie rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez pracownika jego podstawowych obowiązków polegających na spowodowaniu szkody w mieniu pracodawcy, obowiązek udowodnienia zawinionego (w postaci co najmniej ciężkiego niedbalstwa) zachowania lub braku działania pracownika spoczywa na pracodawcy”. W uzasadnieniu tegoż wyroku Sąd Najwyższy dodatkowo wskazał, iż „na pracodawcy spoczywa ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających taki sposób rozwiązania umowy o pracę. Obowiązek ten wypływa z art. 6 KC stosowanego odpowiednio na podstawie art. 300 KP. Ciężar dowodu spoczywający na pracodawcy oznacza w tym przypadku również obowiązek udowodnienia winy pracowników w postaci zamiaru bezpośredniego, zamiaru ewentualnego bądź też ciężkiego niedbalstwa. Inne, "lżejsze" postacie winy nie mogą uzasadniać rozwiązania umowy o pracę w tym trybie, na co wskazuje sformułowanie art. 52 § 1 k.p. o "ciężkim" naruszeniu.

Odnosząc powołane regulacje do stanu faktycznego sprawy niniejszej podkreślenia w pierwszej kolejności wymaga, iż złożone powodowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy było prawidłowe pod względem formalnym. Złożone bowiem zostało powodowi na piśmie, z oznaczeniem przyczyn rozwiązania umowy oraz pouczeniem o przysługującym powodowi prawie i terminie wniesienia odwołania. Nie naruszało przy tym terminu zakreślonego przepisem art. 52 § 2 k.p.

W treści oświadczenia strona pozwana wskazała, że przyczyną rozwiązania umowy jest ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych polegające na stawienia się w dniu 02 października 2013r. w pracy w stanie po spożycie alkoholu, co potwierdziły dwa pomiary na urządzeniu pomiarowym (...) (...) .

Odnosząc się do tak sformułowanej przyczyny rozwiązania z powodem umowy o pracę podkreślenia wymaga, iż znajduje ona pełne uzasadnienie w stanie faktycznym sprawy.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż powód P. A. w dniu 02.10. 2013r., w którym miał przystąpić do wykonywania pracy na trzeciej zmianie, tj. od godziny 22:00 stawił się do pracy – z zamiarem wykonywania pracy – po uprzednim spożyciu alkoholu. Po przeprowadzonej rutynowej kontroli trzeźwości, powód P. A. oświadczył, iż około godziny 12-13 spożył 0,5 litra piwa , a ponadto łyżkę stołową A.. Powód wskazał również, iż tego dnia nie miał apetytu, bolało go gardło, obiadu praktyczne nie jadł, a przed wyjściem do pracy zjadł cztery pierogi, wypił herbatę z cytryną oraz syrop B..

Fakt spożycia przez powoda alkoholu potwierdza zresztą wynik badania przeprowadzonego w tym samym dniu u powoda, które wykazało o godz. 22:15 zawartość alkoholu w wydychanym przez powoda powietrzu na poziomie 0,12 mg/l , a kolejne badanie z godz. 22:32 wykazało 0,10 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Przeziębienie - stan gorączkowy, na co wskazywali biegli z zakresu toksykologii medycznej i klinicznej nie miało istotnego wpływu na metabolizm alkoholu w organizmie powoda P. A.. Prawidłowo wykonane badania przy użyciu urządzenia (...) (...)świadczą bowiem o tym, iż w jamie ustnej powoda nie było resztek po spożyciu płynu A., a spożywany przez powoda syrop B. zawierający substancję czynną: plantaginis lance olatae extractum fliudum, beta vulgaris sirupus oraz miód nie zawierają w swym składzie alkoholu etylowego. Biegli wskazali również, iż spożywanie gorącego piwa z sokiem malinowym, również nie wpływa w istotny sposób na wchłanianie i utrzymywanie się alkoholu w organizmie człowieka.

Wyniki przeprowadzonych badań na zawartość alkoholu wskazują, iż powód P. A. znajdował się w końcowej fazie eliminacji alkoholu, gdyż współczynnik eliminacji alkoholu jest wartością stałą i waha się w granicach 0,1 - 0,3 promila/godzinę.

Jak wynika z akt sprawy, pozwany jako przyczynę zwolnienia powoda w trybie art. 52 kp wskazał ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych polegające na stawieniu się do pracy będąc pod wpływem alkoholu. Ciężar udowodnienia przyczyny spoczywał na pozwanym pracodawcy, który udowodnił przed Sądem, że podana przyczyna zwolnienia powoda była prawdziwa, konkretna i uzasadniająca rozwiązanie umowy o pracę. Nie budzi wątpliwości, iż stawienie się pracownika do pracy w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie nietrzeźwości stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych i uzasadnia rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Podkreślić również należy, iż zgodnie z art. 46 ust 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do:

1/. stężenia we krwi od 0,2‰ do 0,5‰ alkoholu albo

2/. obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm3.

Zgodnie z ust. 3 cyt przepisu stan nietrzeźwości zachodzi natomiast, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do:

1/. stężenia we krwi powyżej 0,5‰ alkoholu albo

2/. obecności w wydychanym powietrzu powyżej 0,25 mg alkoholu w 1 dm3.

Badania przeprowadzone w pozwanym zakładzie pracy wskazywały, że u powoda P. A. można mówić o stanie po spożyciu alkoholu, gdyż wynik z godz. 22:15 wskazywał 0,12 mg/l alkoholu wydychanym powietrzu tj. 0, 25 promila , a z godz. 22:32 0,10 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu tj. 0,21 promila alkoholu.

W tym zakresie nie uszło także uwagi Sądu to, iż urządzenie (...) (...) przy pomocy którego przeprowadzono badanie u powoda, na co zwrócił uwagę biegły toksykolog R. C. posiadało aktualne świadectwo wzorcowania, z datą wykonania kolejnego wzorcowania ustalona na dzień 14.10.2013r. Ponadto, co istotne zostało ono wykonane prawidłowo, z zachowaniem stosownego odstępu czasu /min.15 min/ między pierwszym a drugim badaniem.

W chwili przeprowadzanego badania na stan trzeźwości, powód P. A. znajdował się w fazie eliminacji alkoholu, a zatem wynik „ zerowy” badania krwi na zawartość alkoholu przeprowadzony po godz. 23.00 jak to podkreśliła w swojej opinii biegła toksykolog kliniczna dr n med. E. K. „… jest zrozumiały i prosty w interpretacji. Badanie to było wykonane po upływie dłuższego czasu niż 1 godzina od poprzedniego badania i w tym czasie nastąpiła całkowita eliminacja alkoholu. Podkreślam, że współczynnik eliminacji alkoholu jest wartością stałą i waha się w granicach 0,1 – 0,3 promila/godzinę”.

Skoro zatem, w przedmiotowej sprawie pozwany pracodawca wykazał, że poziom alkoholu w organizmie powoda P. A. odpowiadał stanowi po spożyciu alkoholu, o którym mowa w w/w ustawie, to zachodzą podstawy do przyjęcia, że powód P. A. stawiając się do pracy w dniu 02.10.2013r. na trzecią zmianę tj. na godz. 22.00 w stanie po spożyciu alkoholu swoim zachowaniem wyczerpał znamiona art. 52 § 1 pkt 1 k.p.

Co istotne, ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych, o którym mowa w art. 52 §1 pkt 1 k.p.c stanowiło wystarczającą przyczynę do rozwiązania umowy o pracę w tym trybie, która nie mogła być skutecznie podważana z powołaniem na zasady współżycia społecznego. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 listopada 1996r., I PKN 14/96, OSNP 1997/12/218).

Z tych wszystkich względów, Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku, oddalając wniesione powództwo w całości.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia punktu 2 wyroku stanowił przepis art. 98 k.p.c., a na zasądzone koszty procesu złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w osobie adwokata w kwocie 60,00 zł ustalone w oparciu o treść § 12 ust.1 pkt 1 i § 2 ust.1 – 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu / Dz. U. Nr 163 poz. 1348 z poź. zmianami/.

Z uwagi na sytuację materialną powoda P. A. oraz wysokość wydatków związanych z koniecznością sporządzenia w sprawie opinii przez biegłych toksykologów, zamykających się w kwocie 1.216,08 złotych, Sąd na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, orzekł jak w punkcie 3 wyroku, odstępując od obciążania powoda P. A. kosztami wydatków na opinie biegłych.

Z tych wszystkich względów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.